Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ…,

11η. τοῦ Λόγου, τοῦ 103ου. ἐωνικοῦ ἔτους, ἡμέρα τῆς Ῥώμης.
29η. Αὐγούστου 2017, ἡμέρα Τρίτη.
Σήμερον τὸ Τ./Κ.+Α., τιμᾶ τὸν Ἱωάννην τὸν Βαπτιστή.

Ἀνάρτησις 2α., μετὰ προσθηκῶν καὶ διορθώσεων,
30/8-2017.
Ἡ σημασία τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν Ἑλλήνων,
διὰ τὴν θείαν Τάξιν τοῦ Λόγου, τὴν ὁποίαν ἐξέφρασεν καὶ ἐφανέρωσεν
ὁ Ἕλλην Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ὁ Λόγος διὰ τὴν Ἀνθρωπότητα!

   Ὅταν Ἕλληνες ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Φίλιππον ὅπως συναντήσωσιν τὸν Ἰησοῦν, ὁ Διδάσκαλος λέγει εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ Φίλιππον καὶ Ἀνδρέαν (ὀνόματα ἑλληνικά, προφανῶς Ἑλλήνων μαθητῶν /[1]/), «ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων»:
«Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.
Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην.»
Εὐαγγέλιον Ἰωάννου 12.20.
[Κατωτέρω ἐπιχειρεῖται ἐμπεριστατωμένη ἀναφορὰ καὶ τεκμηρίωσις.]

   Ἐναρμονίως πρὸς τὴν δήλωσιν τοῦ Χριστοῦ Λόγου περὶ Ἑλλάδος, ἡ Ἱδρύτρια τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ, τῇ Ἐντολῇ τοῦ Λόγου, λέγει:
«Λίκνον καὶ ἀπαρχὴ τοῦ Ἔργου μου εἶναι ἡ Ἑλλάς,
μήτηρ τοῦ πολιτισμοῦ παρελθόντος καὶ μέλλοντος.»
«Τὰ διατάγματα τὰ ὀνομάζοντα τοὺς Ὑπάτους καὶ Μεγάλους Λειτουργοὺς τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ
θὰ γράφωνται εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Γλῶσσαν.»
«Τὸ μέλλον ὀφείλει νὰ σεβασθῇ τὴν Θέλησίν μου, ἡ ὁποία εἶναι:
Οἱ ΜΤ ὀφείλουν νὰ εἶναι οἱ ἡμίσεις πλέον ἑνὸς Ἑλληνικῆς Καταγωγῆς διότι ἐκεῖθεν ἔρχεται ἡ Ἀπολύτρωσις.»
Δώρα.

    Ὅπως ἐσημειώθη, σήμερον τὸ Τάγμα τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ, ὡς τὸ Ἐγκαθίδρυμα τοῦ Λόγου ἐν τῇ Ἀνθρωπότητι, ἑορτάζει τὴν Θυσίαν τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, τοῦ Μεγίστου τῶν Ἀνθρώπων τῶν γεννηθέντων ἐκ γυναικῶν: «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ»! ]
[Κατωτέρω παρατίθεται ὁλόκληρον τὸ κείμενον.]
    Εὐθὺς ἀμέσως ὁ Χριστὸς ἀναφέρεται εἰς τοὺς Ἀνθρώπους τῆς Βασιλείας τῆς Οὐρανίου Πολιτείας λέγων: «ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν»!
Δηλώνει δὲ ὅτι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἰωάννου βιασταὶ ἐπιτίθενται εἰς τὴν οὐράνιον βασιλείαν διὰ νὰ τὴν ἁρπάξωσιν διὰ τῆς βίας(!)
«ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν
   Οὕτως ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει ὅτι ὑφίσταται καὶ ὑπάρχει ἀόρατος πόλεμος, ὁ διαιώνιος πόλεμος μεταξύ Δικαίων καὶ Ἀδίκων, Υἱῶν τοῦ Φωτὸς τοῦ Λόγου καὶ γιῶν τοῦ Σκότους, οἱ ὁποῖοι διὰ τοῦ Καμπαλιστικοῦ Γνόφου (διάσπασιν τῆς ἔνδον Συνειδήσεως, κατὰ τὴν Καμπαλλήστρια Dion Fortune), ἐπιτίθενται κατὰ τῶν Υἱῶν τῆς Ἀληθείας, τοῦ Δικαίου καὶ τῆς ἐναρμονίου ἐσωτερικῆς Τάξεως ἤτοι τῆς Ἠθικῆς, ἄλλως «Νομοτελείας», τῶν Δημιουργῶν Ὄντων – Λόγων!
   Αὐτὸς ὁ Πόλεμος περιγράφεται καὶ εἰς τὰ Ἔπη Ἰλιὰς καὶ Μαχαμπαράτα (ἰνδικό), ὅπου κατὰ τὴν Ὀμηρικὴ Ἰλιάδα οἱ Τρῶες κλέβουν τὸ Φῶς τοῦ Κάλλους [ὡραία Ἑλένη(= Φῶς) Ἐξ’ αὐτοῦ καὶ «Ὡραία Πύλη».] καὶ σύσσωμοι οἱ Πανέλληνες ἐπιτίθενται κατὰ τῆς Τροίας τὴν ὁποία καταλαμβάνουν καὶ διὰ πυρὸς καταστρέφουν πλήρως καὶ ὁλοσχερῶς!
   Ἡ πραγματικὴ αὐτὴ ἱστορία σχετίζεται μὲ τὸ μαῦρο "ἱερατεῖον" τῶν διασωθέντων Ἀτλάντων τῆς καταβυθησθείσης Ἀτλαντίδος, κατὰ Πλάτωνα περίπου τὸ 10.000 π.Χ.
Οἱ Ἄτλαντες ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχαν καταλάβει ὅλον τὸν τότε γνωστὸ Κόσμο, ὡς στυγνοὶ καὶ ἀπάνθρωποι Δικτάτορες, ὅπως ἀκριβῶς ἐπιχειρεῖται καὶ σήμερον ἀπὸ τοὺς ἰδίους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄπισθεν τῆς "Νέας Τάξεως", διὰ τῆς χρήσεως "ἐξωτερικῶν" δυνάμεων (ὑψηλὴ καὶ ὑπερυψηλὴ τεχνολογία, Κυβερνητικὴ Φυσική, Ρομποτικὴ καὶ Ψυχοτρονικὴ Φυσική) καὶ "ἐσωτερικῶν" δυνάμεων συγχρόνως (Καμπαλλά, QBL, καὶ ἀπόκρυφες τέχνες).
   Τότε Ἀθήνα ἐνίκησεν τοὺς Ἄτλαντες καὶ ἐπακολούθησεν ἡ καταβύθησίς της, ὡς νομοτελειακὸ γεγονός, ἐκτονώσεως τῆς μεγάλης κλίμακος συσσωρευμένης ἐσωτερικῆς ἐνεργείας.

Τὰ σχετικὰ ὅμοια μὲ τὸ Τ./Κ.+Α..
   Μοιραίως τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ εἰς τὸ ἐδῶ Τάγμα τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ, τὸ ὁποῖον ὡς ἐγκαθίδρυμα τοῦ Λόγου, εἶναι τὸ ἀντίπαλον δέος τοῦ παγκοσμίου Κακοῦ.
   Οὕτω τὸ Τ./Κ.+Α., ἐβιάσθη καὶ βιάζεται ἀπὸ Εἰσβολεῖς (τελευταῖο περιστατικό, Τρ. Κοτζαμάνης), ἰδίως ὅμως καὶ ἰδιαιτέρως ὑπὸ τῆς ἰδίας αὐτοῦ ἐκπεσούσης καὶ συνεπῶς ἀνόμου, ἀνικάνου καὶ ἀκαταλλήλου "ἱεραρχίας" - Ἡγεσίας καὶ οὕτως ἐξέπεσεν εἰς ἕν ἄλλο Τάγμα, αὐτὸ τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχηγίσκου, Ψευτοδιδασκάλου, ὅστις ἱεροσύλως φέρει τὸν τίτλον τοῦ ΥΜΤ καίτοι οὐδὲ Ταξιάρχης εἶναι, κατὰ τὰ ῥητῶς ἀναγεγραμμένα τῆς Δωρικῆς Διδασκαλίας, ὀνομαζόμενος οὕτω πλέον κατ’ ἐφημισμόν.
Ὁ δὲ ἀρχηγίσκος αὐτός, δογματικῶς καὶ ἀσυστόλως θεωρεῖ ἑαυτὸν ὡς Ἄρχοντα τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ, ἱεροσυλῶν κατὰ τῆς Τάξεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, Χριστοῦ Λόγου, μόνου Ἄρχοντος τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ!!!
   Οὕτως ὁ ΥΜΤ, θεωρῶν ἑαυτὸν Ἄρχοντα, νομοθετεῖ ἐν Ἀδικίᾳ, ἀδικῶν τὴν Οἰκουμένην…(!!)
   Τὸ κίβδηλον καὶ ἐκφυλίζον αὐτὸ δόγμα περὶ "Ἄρχοντος" εἰσήχθη ὑπὸ τοῦ 3ου. ΥΜΤ, Γεωργίου Ἀγάθου (1945-1958) καὶ ἔκτοτε ἐπεκράτησεν, πρὸς δυστυχίαν τῆς Πασχούσης καὶ Τεθλιμμένης ἀνθρωπότητος(!)

Τὸ μαῦρον "ἱερατεῖον" :
   Ἔχοντες τὴν ἱστορικὴν μνήμην τῆς γνώσεως τοῦ παρελθόντος των, αὐτὴ τὴν φορὰν οἱ ἐπίγονοι τοῦ μαύρου "ἱερατείου" «πρέπει νὰ τελειώσουν τὴν Ἑλλάδα – τὴν Ἀθήνα», τὸ Κέντρον λήψεως τῶν Ἀποφάσεων διὰ τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ τοὺς ἀνοιχθῇ ὁ δρόμος Παγκοσμίου Δουλώσεως τῶν Λαῶν.
   Τοῦτο εἶναι προφανῶς ὁ λόγος ποὺ ὑψιστάμεθα ὅ,τι ὑφιστάμεθα οἱ Ἕλληνες, ἡ Ἑλλάς, καθὼς τὸ «Ἀντίπαλον Δέος» τοῦ Κακοῦ, τὸ Τάγμα τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ, τὸ Ἐγκαθίδρυμα τοῦ Λόγου ἐπὶ τῆς Γῆς, δυστυχῶς τὸ ἔχουν θέσει ἐκτὸς μάχης, διὰ τοῦ τελευταίου "ἀπεσταλμένου" τους, τοῦ Ὀργάνου τους Τρ. Κοτζαμάνη, ἐχθροῦ τοῦ Χριστοῦ Λόγου, κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἔγγραφον δημοσίαν δήλωσιν.
   Αὐτὸς μεθ’ ἄλλων ὁμοῦ, ἐμαγνήτισεν καὶ ὑπνώτισεν τὸν νῦν «Ἀρχηγόν», καταστήσαντα αὐτὸν παίγνιον τοῦ Ἀντιπάλου(!!)
Τὸ αὐτὸ ἀκριβῶς, δι’ ἄλλων "μεσαζόντων", εἶχεν συμβεῖ καὶ ἄλλωτε εἰς ὅλους τοὺς πρὸ αὐτοῦ «προκατόχους» - "Ἀρχηγούς" (!!)
   Ἡ διαφορὰ τοῦ νῦν μετὰ τῶν «προκατόχων», εἶναι τὸ Σημειωθὲν Γεγονὸς τῆς εἰδικῆς Ἀποστολῆς τὸ 1995, ἐναντίον τῆς ὁποίας ἕδρασεν ἀσυνειδήτως μία γυναίκα «παίγνιον» καὶ αὐτή, καὶ ἐματαιώθη καὶ πάλιν ἡ Ἀνάνηψις τῆς ΚρινΑετικῆς Ἀρχῆς καὶ συνακολούθως τῆς Ἀδελφότητος.
Ἡ γυναίκα αὐτή, 15 λεπτὰ μετὰ τὸ Ταγικόν Συμβάν, διὰ ἰδίας αὐτῆς πρωτοβουλίας καὶ κατὰ παράβασιν τῆς "ὑποσχέσεώς" της ὁμολογεῖ: «Σήμερον ἔγινε κάτι πολύ, μὰ Πολὺ Κακόν. Τὶ εἶναι αὐτὸ δεν γνωρίζω ἀκριβῶς, ὅμως ὅτι ἔγινε ἕνα Πολὺ μεγάλο Κακόν, δι’ αὐτὸ εἶμαι ἀπολύτως βεβαία.»
   Δυστυχῶς, ὁ νῦν «Ἀρχηγός», παρὰ τὶς ἔγγραφες ὁμολογίες του κατὰ τοῦ ἐκκνόμου αὐτοῦ, τοῦ "μεσάζοντος" αὐτοῦ, τὸν ὁποῖον μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ ἴδιος Καταγγέλλει ὅτι μετέτρεψεν τὴν ὁδὸν Ἀγάπης εἰς ὁδὸν ΑΠΑΤΗΣ, δηλώνει ὅτι τὸν Ἀγαπᾶ καὶ ὅτι «ἦταν ὁ Διδάσκαλός μας, ὁ ὁποῖος ὅμως ἐξέπεσεν»(!!)
    Ἡ μέχρις σήμερον ἐπήρεια καὶ ἡ ἐξ’ αὐτῆς Σύγχυσις εἶναι ἐξαιρετικὰ φανερή καὶ ἰσχυρή, καθὼς ὁ νῦν «Ἀρχηγός», Πιστεύει ἀκόμα ὅτι αὐτὸς ὁ Πλάνος, ὁ δεδηλωμένος ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ Λόγου, εἶναι ἡ ἐπανεμφάνισις τοῦ Δώρου(!!)
   Τραγικόν; Ναὶ μέν, ἀλλὰ γεγονὸς ἀληθὲς δέ(!!)

   Ὅμως ἐν τέλει θὰ νικηθοῦν κατὰ κράτος,
διότι εἶναι Θέλησις τοῦ Χριστοῦ Λόγου, τῆς Δώρας καὶ τοῦ Δώρου, 
καθὼς δηλοῦται ὑπὸ τῆς Δώρας:
«Λίκνον καὶ ἀπαρχὴ τοῦ Ἔργου μου εἶναι ἡ Ἑλλάς,
μήτηρ τοῦ πολιτισμοῦ παρελθόντος καὶ μέλλοντος.
Ἐκεῖθεν ἔρχεται ἡ Ἀπολύτρωσις.»

   Ὁ βαπτιστὴς Ἰωάννης, ὁ μείζων Ἴων ἐπὶ τῆς Γῆς, εἶναι ὁ μείζων Δῶρος!!!
Εἶναι ἡ πλέον καραθὰ παρουσία τοῦ Παγκοσμίου Δώρου ἐπὶ τῆς Γῆς!!!
    Ἐπίσης ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἰωάννου σημειώνει τὸ τέλος τῆς ἐποχῆς τῶν προφητῶν τοῦ Ἰσραὴλ καθὼς καὶ τὸ τέλος τοῦ "μωσαϊκοῦ Νόμου", τοῦ "νόμου τοῦ Μωυσέως", τοῦ ἀναφερομένου καὶ ἐπονομαζομένου «νόμου», ἐννοεῖται τῶν Ἰουδαίων: «πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν·»
   Τοῦτο ἐπισφραγίζει εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων καὶ διὰ παντὸς ὁ Χριστὸς διὰ τῆς Θυσίας Του, τελεσθείσης διὰ ἀποτροπαίου Ἐγκληματικῆς πράξεως, Δολοφονίας Αὐτοῦ διὰ Σταυρώσεως, ἀπὸ τοὺς Ῥωμαίους τῇ ἐντολῆ τοῦ "ἰουδαϊκοῦ ἱερατείου τοῦ Σανχεδρίν" ἤτοι ἀπόφασιν τοῦ μεγάλου Συνεδρίου τοῦ δικαστηρίου τῶν Φαρισαίων, εἰς τὸ ὁποῖον προΐσταντο οἱ ἀρχιερεῖς Ἰσραήλ(!!)
Περὶ αὐτῶν ἰδέ: «Ἡ Θυσία τοῦ Χριστοῦ.»
   Διὰ τὸν Ἰωάννη, προσθέτει ὁ Χριστός, ὅτι οὗτος εἶναι "μείζων προφήτου": «ναί λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου.»
   Ναί, εἶναι ὁ Κοινωνικὸς Ἐπαναστάτης τῶν Συνειδήσεων, κατὰ τὴν Τάξιν τοῦ Λόγου, ὁ Λυτρωτής, ὁ μεταρρυθμιστὴς τῶν Νόμων, ὁ Διδάσκαλος τοῦ Λαοῦ διὰ τὴν ἐξύψωσιν αὐτοῦ ἀπὸ μάζα ὄχλου, εἰς Κοινωνίαν Προσώπων, διὰ τῆς ἀποτάξεως ὑπὸ αὐτῶν τῶν ἰδίων τῆς τυρανίδου ἐξουσίας, τοῦ Ἐξουσιασμοῦ(!!)

   Τῆς Θυσίας τοῦ Χριστοῦ ἐπροηγήθη ἡ Θυσία τοῦ ἀγγέλοντος Αὐτόν, τοῦ προδρόμου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπεκεφαλίσθη τῇ ἐντολῇ τοῦ Ἠρώδου Ἀντύπα, τετράρχου τῆς Γαλιλαίας καὶ Περαίας, προσβληθέντος ἀπὸ σεξουαλικὴ μαγεία (χορὸς τῆς Σαλώμης, κόρης τῆς Ἠρωδιάδος). /[2]/

Τὸ Κοινωνικὸν Ἔργον τοῦ Ἰωάννου, τὸ συνάδον τῆς Οὐρανίου Βασιλείας – Πολιτείας!
   Ὅπως συνάγεται ἐκ τῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Ἰωάννης ἦταν ὁ Κατήγορος ὄχι μόνον τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἡγεμόνος Ἠρώδου Ἀντύπα.
   Ὡς φαίνεται ὁ Ἰωάννης ἐνεργοῦσε δυναμικὸ ἔλεγχο εἰς τοὺς διαφθορεῖς τῆς ζωῆς τῆς  Κοινωνίας καὶ τοῦ Λαοῦ, τὸν ὁποῖον οὕτως ἐστήριζεν ἠθικῶς τε καὶ κοινωνικῶς καὶ ὁ Κόσμος, ὁ Λαός, προσέτρεχεν εἰς τὸν Ἀνακαινιστὴν αὐτὸν ἵνα βαπτισθῇ καὶ μεταμορφωθῇ!
   Τὸ ἰσχυρὸν καὶ ἄτεκτον αὐτοῦ Πνεῦμα καὶ ὁ ὀξὺς λόγος του, σφόδρα ἐνοχλοῦσε τὸ Κατεστημένο τοῦ Κυβερνήτου καὶ τῶν Φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι συγχρόνως ἐφοβοῦντο τὴν πρὸς τὸν Ἰωάννην πίστην καὶ ἀγάπην τοῦ Λαοῦ.
   Ἡ Ἠρωδιάς, ἐρωμένη τοῦ Ἠρώδου Ἀντύπα καὶ γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Ἠρώδου Φιλίππου, ὡς φαίνεται διὰ τῶν μηχανορραφιῶν της διέφθειρεν ἰσχυρῶς Λαόν τε καὶ κοινωνίαν. Οὕτως ὑφίστατο μέγαν ἔλεγχον ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου!
   Ἡ ἐνεργὸς παρουσία τοῦ Ἰωάννου εἰς τὴν ζωὴν καὶ κοινωνίαν τοῦ Λαοῦ, ἐμπόδιζεν τοὺς Πονηροῦς, τοὺς Σατανιστές, νὰ φιμώσουν τὴν ἠθικὴν συνείδησιν τοῦ Λαοῦ!
   Τουναντίον σήμερον, ποὺ διὰ τοῦ πλήρους καὶ ἀπολύτου ἐλέγχου τῶν "Μαζικῶν Μέσων Ἐνημερώσεως" (ΜΜΕ) καὶ ποὺ ἡ λέξις "μαζικός" προερχομένη ἀπὸ τὴν ἀποτρόπαιον "θεωρίαν τοῦ μαζανθρώπου", αὕτη εὐθέως παραπέμπει εἰς τὴν Ὁλοκληρωτικὴν Ἀπολυταρχίαν, ὅπου πᾶσα ὑγιὴς φωνὴ Σιγᾶ(!!)
   Τὸ δυσῶδες πολιτικὸν κατεστημένο, παγκόσμιον καὶ τοπικόν, πανίσχυρον δὲ ὡς ὀργανωμένον εἰς ἓν σῶμα, ἔχει βάλει "εἰς τὸν γύψον" τὴν ὄντως Ἐκκλησίαν, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Δήμου τῶν Πολιτῶν, μὲ τὸ δικολαβικὸν τέχνασμα «ἡ ἐκκλησία δὲν ἀσκεῖ πολιτικήν», ὁρίζοντας αὐθαιρέτως καὶ ἐπέκεινα τῆς ἐγκρίτου ἐννοιολογίας, κατὰ τὴν παράνοιαν τοῦ "πολιτικῶς ὀρθοῦ" τῆς παγκόσμιας κλίκας τῶν ὑπονομευτῶν διαφθορέων Κοινωνιῶν καὶ Λαῶν, ὅτι ἡ "ἐκκλησία" εἶναι τὸ ἱερατείον ποὺ ἀνέλαβε πρωτοβουλίες καὶ πρωτοκαθεδρίες μὲ τὴν θρησκειοποίησιν τῆς Λατρείας ἐκ τῆς παρεμβάσεως τοῦ Κράτους ὄχι τῶν Πολιτῶν τοῦ Δήμου, ἀλλὰ τοῦ Κράτους τῶν Συντεχνιῶν καὶ Φατριῶν, ἐν τέλει δὲ τῶν Κομμάτων καὶ τῶν ὀργάνων τους (κομματικοὶ συνδικαλιστές), τὰ ὁποῖα φύσει καὶ θέσει ὡς ἐνάντια τῆς Δημοκρατίας εἶναι πολέμια αὐτῆς(!!)
     Σημειωτέον ὅτι ὁ Δῶρος ἐξαίρει τὴν ὄντως Δημοκρατίαν, ὡς τὸ ὕψιστον τῶν Πολιτευμάτων, διὸτι μόνον ἐν αὐτῇ ὁ ἄνθρωπος γίνεται Ἄνθρωπος, καθὼς ἐν αὐτῇ καὶ μόνον ἐν αὐτῇ ἡ συνείδησίς του ὑψοῦται εἰς τὴν Τάξιν τῆς Κοινωνίας τῶν ὄντως Ὄντων δηλαδὴ τῶν Οὐρανίων Ἀνθρώπων, μεταλαμβάνουσα τοῦ Ὡραίου, τοῦ Ἀληθοῦς καὶ τοῦ Ἀγαθοῦ, καθὼς οὗτος αὐτοπραγματώνει τὴν φύσιν τῆς θείας του Οὐσίας διὰ ταυτήσεως τοῦ κοινωνεῖν μετὰ τοῦ ἀληθεύειν, ὡς ἐξαιρέτως σημειώνει ὁ σύγχρονος Διδάσκαλος τῶν Ἑλλήνων, Χρῆστος Γιανναρᾶς!

   Εἰς τὴν Δημοκρατίαν δὲν ὑπάρχουν, δὲν ὑφίστανται Κόμματα καὶ δὲν ὑπάρχει Κοινοβούλιον Κομμάτων!  Αὐτὰ συνιστοῦν ἐκτροπὴν ἐκ τῆς Δημοκρατίας καὶ φέρουν σύγχυσιν, φαυλότητα καὶ διαφθοράν. [Γ. Κοντογιώργης, Καθηγητὴς Πολιτικῆς Ἐπιστήμης.]

Εἰς τὴν Δημοκρατίαν ὑφίσταται καὶ ὑπάρχει μόνον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου τῶν ἐνθέων Πολιτῶν, ἡ ὁποία συνεδριάζει ὡς ὁλομέλεια ἢ κατὰ τμήματα καὶ Βουλεύεται διὰ κάθε θέμα ποὺ ἀφορᾶ εἰς τὴν Κοινωνίαν, τὸν Λαόν, τὴν Πατρίδα καὶ τὸ Ἔθνος, ὡς καὶ ἐπὶ τῶν σχέσεων αὐτῶν τόσον μετὰ τῶν "ξένων" (Ἑλλήνων ἐξ’ ἄλλων Πόλεων Κρατῶν), ὅσον καὶ μετὰ τῶν Βαρβάρων ἤτοι τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀλλοεθνῶν, κατὰ τὴν θεώρησιν τῶν Ἑλλήνων!

   Τὴν μετάλλαξιν τῆς Δημοκρατίας σὲ "Δημοκρατία Κοινοβουλευτική" ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο ἄτοπον ὅμοιον αὐτοῦ, ἐπέτυχεν τὸ διεφθαρμένο καὶ συνεπῶς διαφθεῖρον πολιτικὸν Σύστημα, διότι τὸ ἴδιο προηγουμένως, δελεάζοντας τοὺς Ἱερεῖς ἐπέτυχεν τὴν θρησκειοποίησιν τῆς Λατρείας(!!)
Οὕτω μετέβαλεν τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Δήμου εἰς ἐκκλησίαν θρησκευτικήν, τὴν ὁποίαν ἐκ προμελέτης καὶ δολίως οἰκειοποιήθηκε πλήρως ἐγκλείοντάς την εἰς τὸ Κομματικὸ Κράτος, ποὺ ἤδη εἶχεν συγκροτήσει ἀπὸ τὸ 1837, καθ’ ὑπόδειξιν τῶν Βαρβάρων(!!) 
    Οἱ σήμερον Βάρβαροι τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ μετεξέλιξις ἢ μάλλον ἡ μετάλλαξις ἐκείνων ποὺ τώρα μὲ γραββάτα πλέον κανιβαλίζουν τὸ Λίκνον τοῦ Πολιτισμοῦ, τὴν Ἑλλάδα, Σατανικῷ τῷ τρόπῷ(!!)  Εἶναι αὐτοί, ποὺ οἱ πρόγονοί τους ἐλάχιστα διέφεραν ἀπὸ ζῶα κτηνώδους συμπεριφορᾶς, ὅπως καὶ οἱ νῦν ἐπίγονοί τους.
Εἶναι ὅλα αὐτὰ τὰ φύλα καὶ οἱ φυλές, ποὺ «ἀπὸ τὸν 4ον ἕως τὸν 6ον αἰώνα εἰσέβαλαν ὡς στίφη, Βαρβάρων καὶ Βαναύσων ὑπανθρώπων ἀπεριγράπτου πρωτογονισμοῦ καὶ ἀποτροπαίου βαναυσότητος, τὰ ὁποῖα κατέκλησαν καὶ κατέλαβαν τὴν δυτικὴ ῥωμαϊκὴ αὐτοκρατορία, καταστρέφοντας τὸν ἑλληνορωμαϊκὸ Πολιτισμό, ἐπιβάλλοντας τὸν νεοφωτισμόν τους εἰς τὸν ἤδη ἐκφυλισμένο "παυλικὸ χριστιανισμό". (Παπικὴ ἱερὰ ἐξέτασις.) Εἶναι ὅ,τι σήμερον ἀποτελεῖ τὴν Βάρβαρον Εὐρώπην, τὸ ἄγριο, εὐτελές καὶ ληστρικὸ "πνεῦμα" καὶ τὸ πολιτικὸν ὑπόδειγμα αὐτοῦ, ὡς τὸ "δυτικὸν παράδειγμα" ἄκρατου ἀτομοκεντρισμοῦ, κατ’ ἀντιστροφὴν καὶ ἐναντίωσιν τοῦ "ἑλληνικοῦ παραδείγματος" κοινωνιοκεντρικῆς δυναμικῆς δομῆς. [Χρ. Γιανναρᾶς, "Ἡ Εὐρώπη γεννήθηκε ἀπὸ τὸ Σχῖσμα".]

   Οὕτω τὸ αἰωνίως διεφθαρμένο "πολιτικὸ Σύστημα" καὶ τὸ Κράτος του, ὁ ἄσπονδος Ἐχθρὸς τῆς Κοινωνίας καὶ τοῦ Λαοῦ, ἐπέτυχεν συγχρόνως διπλῆν νίκην(!!)
Ἀφ’ ἑνὸς ἀπογύμνωσεν τὴν Κοινωνίαν ἀπὸ τὸ δικό της Διοικητικὸ ὄργανο, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διὰ μηχανορραφιῶν καὶ δολίων τεχνασμάτων, ὡς ἡ Ἠρωδιάς, ἐπέβαλλεν εἰς τὴν Λατρείαν μίαν θρησκείαν Κρατικήν, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἀπέβλεπε διὰ νὰ ἐπιβάλει τοὺς ὅρους του(!!)  [Ἐὰν αὐτὸ δὲν εἶναι στρατηγικὴ ὑπονομεύσεως, τὶ εἶναι;;
Οὕτως εἰς τὸ νόθον, εἰς τὴν "κρατικὴν ἐκκλησίαν", ποὺ ἐπεβλήθη καὶ οὐδόλως ἀντικατέστησεν τὴν "ἐκκλησίαν τοῦ δήμου", δὲν τῆς ἐπιτρέπεται πλέον νὰ ἀσκῇ πολιτικήν(!!)  Πρᾶγμα ἄκρως ἀνήθικον, ἀντιλαϊκὸν, ἀντικοινωνικόν, ἄπατρι καὶ ἀντεθνικόν(!!)
   Ὁ ἀληθὴς Κοινωνικὸς χῶρος, ἡ Κοινωνία τῶν Πολιτῶν, ἔμεινε πλήρως ἀκάλυπτη καὶ οὕτως ἐπὶ αὐτῆς ἐπεβλήθησαν οἱ συντεχνίες τῶν "πολιτικῶν", τὰ "Κόμματα", ἐπιβάλλοντας τὴν ἀνιστόρητον καὶ ἀντινομικὴν "Κομματικὴν Δημοκρατίαν" διὰ τοῦ Κοινοβουλευτισμοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἐξέπεσεν καὶ ἐκχυδαΐσθηκε ἡ ἀπαράμιλλος Ἀρχή, ἡ "Βουλὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Δήμου"!
    Αὐτὸ τὸ πολίτευμα ἀντινομεῖ πρὸς τὴν Δημοκρατίαν, ἡ ὁποία εἶναι Δημοκρατία καὶ μόνον, ἄνευ ἐπιθετικοῦ προσδιορισμοῦ καθὼς ὁ ὅποιος ἐπιθετικὸς προσδιορισμὸς τὴν μετατοπίζει αὐτομάτος εἰς αὐτό, ποὺ Δημοκρατία δὲν εἶναι(!!)
    Τὸ παράδειγμα τῆς Ἠρωδιάδος, νὰ ἐπιτύχῃ τὸν ἀποκεφαλισμὸν τοῦ ἐνοχλητικοῦ Πνευματικοῦ καὶ Ἠθικοῦ Ἡγέτου τοῦ Λαοῦ, διὰ τῆς ἐρωτικῆς μαγείας, χρησιμοιποῦν μέχρι σήμερον, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ὅλοι οἱ Πονηροί - Σατανιστές, ἐπίδοξοι Κυβερνῆτες τῶν Λαῶν, διὰ «τὴν Εὐτυχίαν τῶν Λαῶν καὶ τὴν προάσπισιν τῆς Ἐλευθερίας των», ὅπως πάντα διατείνονται καὶ Πονηρῶς - Σατανικῶς ἐξαπατοῦν…(!!)

   Καὶ ὁ Χριστὸς συνεχίζει περὶ Ἰωάννου: «οὗτος γὰρ ἐστι περὶ οὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.»
  Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ Ἴων, ὁ Ἥλιος - Ἡλίας (καὶ ὄχι Ἠλίας < Ἁλιεὺς ὁ Μέγας ὡς Ἥλιος), ὁ Υἱὸς τοῦ Ὑπερίωνος ἤτοι τοῦ Λόγου!
Εἰς τὴν ὡς κάτωθι παρατιθεμένην εἰκόνα ἐκ τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, διακρίνουμε τὸ Ἴων ὡς Ἰῶν, μὲ γραφή: ἸѾ΄.













Ἐν Ἁγίᾳ Σοφίᾳ Κωνσταντινουπόλεως. (Βικιπαίδεια)



  Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὡσαύτως ὁ Πρόδρομος, ὁ Ἀναγγέλλων, ὁ Ἄγγελος, τὴν Ἔλευσιν τοῦ Ὑπερίωνος Λόγου δηλαδὴ τοῦ Ἔωνος Λόγου!
Οὕτως Ἐλευσὶς ἐγένετο καὶ ἐλέγετο προαιώνιος Ἅγιος Τόπος ὅπου ἐνεφανίσθη Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Διώνυσος (τὸ ὠμέγα, "ω", παραπέμπει εἰς τὸν Δῆλον, τὸν Φάνητα, τὸν ἐν σαρκὶ Υἱόν), Λόγος ὡς Υἱὸς τοῦ Ἄνθρώπου, τοῦ ὄντως καὶ ἀπολύτως «θρώσκοντος ὄπωπε», θεωρεῖ καὶ ἐρευνᾶ (ἐτάζει) ἐν ἑαυτῷ τὰ μυχίως γενόμενα Θεῖα Μυστήρια τοῦ ΛΟΓΟΥ, Θεοῦ τοῦ ὄντως Ὄντος καὶ πάντων τῶν παραὐτοῦ Ἀνθρώπων, τῶν ὄντως Ὄντων!!!
   Αὐτοί, οἱ Ἄνθρωποι, «οἱ ὀνοματοί», οἱ ἀληθῶς Ἄνθρωποι, οἱ ὄντως Ἄνθρωποι, εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν Οὐράνιον ΒασιλείανΠολιτείαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφέρεται καὶ ἀνάγεται Πολιτεία τοῦ Πλάτωνος, κατὰ Σωκράτην, τὸν "πρὸ Χριστοῦ Χρηστό", καὶ διὰ τοὺς ὁποίους Χριστὸς λέγει « δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν (Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ).»!!!

Ἡ ἀντίστοιχος περικοπὴ τοῦ Ματθαίου (κεφ. 11)  ἔχει ὡς κάτωθι:
«11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν. 12 ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν. 13 πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν· 14 καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι, αὐτός ἐστιν Ἠλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι. 15 ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω. 16 Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην; ὁμοία ἐστὶ παιδίοις καθημένοις ἐν ἀγοραῖς ἃ προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις αὐτῶν λέγουσιν· 17 ηὐλήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ὠρχήσασθε, ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ἐκόψασθε. 18 ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων, καὶ λέγουσι· δαιμόνιον ἔχει· 19 ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν. καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῆς! 20 Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν·»  /[3]/
Ἀληθῶς ὁ Χριστὸς εἶπεν:
«Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην.»
Καινή Διαθήκη Ιωάννου ΙΒ’ 20-23.
20 σαν δέ τινες λληνες κ τν ναβαινντων να προσκυνσωσιν ν τ ορτ. 21 οτοι ον προσλθον Φιλππ τ π Βηθσαϊδ τς Γαλιλαας, κα ρτων ατν λγοντες· Κριε, θλομεν τν ησον δεν. 22 ρχεται Φλιππος κα λγει τ νδρέᾳ, κα πλιν νδρας κα Φλιππος κα λγουσι τ ησο· 23 δ ησος πεκρνατο ατος λγων· λλυθεν ρα να δοξασθ υἱὸς το νθρπου.
   Εἰς τὸ σημεῖον αὐτό, ἀκριβῶς ἐδῶ, κατὰ τὸν Ἐπίσκοπο Καισαρείας, Εὐσέβιον ὁ Παμφίλου (265-340μ.Χ.), θεολόγου, ἱερέος, ἐκκλησιαστικοῦ ἱστορικοῦ, συγγραφέως, κληρικοῦ καὶ ἱστορικοῦ, ὑπῆρχε ἐν συνέχειᾳ ἡ περικοπή: «Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην.»
   Τὸ ἐν λόγῳ ἐδάφιον ἀνεκαλύφθη ὑπὸ τοῦ καθηγητοῦ Ἐλευθερίου Πρόκου τὸ 1974, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ 1958 ἦταν μόνιμος Καθηγητὴς σὲ ὅλες τὶς ἀνώτατες στρατιωτικὲς σχολές. Ἱστοριοδιφῶντας δὲ εἰς τὰς βιβλιοθήκας τοῦ Βατικανοῦ, ὡς "Ἐπίτιμος Καθηγητὴς Ἱστορίας Ξένων Πανεπιστημίων" εὗρεν τὸ πλῆρες κείμενον, τὸ ὁποῖον καὶ διέσωσεν ὁ πολυγραφότατος Ἐπίσκοπος Καισαρείας Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου.

    Συνεπῶς ἡ ἐν λόγῳ περικοπὴ τοῦ θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ἐπακριβῶς ἔχει ὡς ἑξῆς :
«20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος καὶ λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην.  24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοί διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ. 27 Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; Πάτερ, σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης. ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην. 28 πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα. ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· Καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω. 29 ὁ οὖν ὄχλος ὁ ἑστὼς καὶ ἀκούσας ἔλεγε βροντὴν γεγονέναι· ἄλλοι ἔλεγον· Ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν. 30 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Οὐ δι’ ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ γέγονεν, ἀλλὰ δι’ ὑμᾶς. 31 νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· 32 κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν. 33 τοτο δ λεγεν σημανων ποίῳ θαντ μελλεν ποθνσκειν. 34 πεκρθη ατ χλος· μες κοσαμεν κ το νμου τι Χριστς μνει ες τν αἰῶνα, κα πς σ λγεις, δε ψωθναι τν υἱὸν το νθρπου; τς στιν οτος υἱὸς το νθρπου; 35 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ’ ὑμῶν ἐστι· περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει. 36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Τατα λλησεν ησος, κα πελθν κρβη π’ ατν.» (Εὐαγγέλιον Ἰωάννου, 12.20-36)

Περὶ τῆς γνησιότητος τοῦ ἐδαφίου:
Α.)  Ἔρευνα τῆς ἑλληνικῆς Γραμματείας:
   Ὁ Ἄγγελος Σακκέτος (Ἱστορικός, Δημοσιογράφος, Δημοσιολόγος και Κοινωνικός Ἐπιστήμων) μαρτυρεῖ καὶ καταθέτει ὅτι διεξήγαγεν ἔρευναν μετὰ τοῦ Ἀντωνίου Ἀντωνάκου (ἐμβριθοῦς Καθηγητοῦ τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, Κλασσικοῦ Φιλολόγου, Ἱστορικοῦ, Ἐρευνητοῦ καὶ Συγγραφέως), ὅστις ἐγνώριζεν ἐξαιρετικῶς τὸ ψηφιακὸν πρόγραμμα «Μουσαῖος» καὶ ἐρεύνησε τὴν «Ἑλληνικὴν Πατρολογίαν» τοῦ Μιγκνίου (Migne).  Οὕτως ἐπεσήμανε τὸ συγκεκριμένο χωρίον, τὸ ὁποῖον καὶ εὑρίσκεται εἰς τὰ ἑξῆς δύο κείμενα:
α.)  Εἰς τὸν Φίλωνα τὸν Ἀλεξανδρέα (20π.Χ. – 45μ.Χ.) ἢ ἄλλως Φίλωνα τὸν Ἰουδαῖο, εἰς τὰ «De Providentia», Fragment 2 Section 66 Line 9.
β.)  Ἐπίσης καὶ εἰς τὸν Εὐσέβιο Καισαρείας (265-340μ.Χ.) ἢ ἄλλως Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου, εἰς τὴν «Εὐαγγελικὴν Προπαρασκευήν», Βιβλίο 8, κεφ. 14, παρ. 66, στ.7 ». /[4]/
   Ταῦτα διὰ τὴν ἱστορικὴν ἐπαλήθευσιν, πρὸς ἐξάλειψιν τυχὸν ἀμφιβολιῶν!
Β.)   Ἡ ἰδία ἡμῶν θεώρησις:
   Ἡ παράγραφος: «Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον», εὐθέως καὶ ἐναρμονίως συνάδει καὶ ἐλλόγως παραπέμπει εἰς τὴν ἤδη ἐπισήμως ἀποδεκτὴ εὐαγγελικὴν περικοπήν: «ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.»
Οὕτως ἀναλυτικῶς ἔχομεν:
   Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεται εἰς αὐτοὺς καὶ τοὺς λέγει (ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων):
«Ἐλήλυθεν (ἔφθασεν) ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.»
Διότι (καθὼς ἔφθασαν Ἕλληνες ἤτοι ἐκπρόσωποι τοῦ Πνεύματος τῆς Ἑλλάδος), λέγει ὁ Ἰησοῦς ὅτι μόνον ἡ Ἑλλὰς φέρει τὸν σπόρον, τὸν «κόκκον», τὸν «γόνον» τῆς ἀνθρωπογονίας «Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ», καθὼς εἶναι ἐξακριβομένον «ἠκριβωμένον», ὅτι (ἡ Ἐλλάς) εἶναι «φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον», φέρουσα ἐν τέλει τὸ ἔλλογον τοῦ Ἀνθρώπου «λογισμὸν ἀποτίκτουσα» (ἤτοι ἡ Ἑλλὰς ἐνοφθαλμεῖ εἰς τὸ γήινον ἀνθρώπινον ὄν, εἰς τὴν ἀνθρωποειδὴ ὑπαρκτικότητα τὸν λογισμὸν τῆς ἐλλόγου φύσεως ἤτοι τῆς Τάξεως τῶν ὕπερθεν, τῶν Οὐρανίων Κόσμων).
Τὸ ἐνοφθαλμούμενον ἔλλογον στοιχεῖον εἶναι οἰκεῖον εἰς τὴν ἐπιστήμην (οἰκεῖον: αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶναι γνωστόν, αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶναι προσιτὸν καὶ μὲ τὸ ὁποῖον εἴμεθα ἐξοικιωμένοι) «οἰκειούμενον ἐπιστήμην» ἤτοι εἰς τὴν Γνῶσιν τοῦ Ὄντος καθαυτῷ, ὡς Πλάτων ἔφα (εἶπεν)
   Ἀληθῶς σᾶς λέγω (λέγω ὑμῖν) «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν», ἐὰν ὁ κόκκος τοῦ σίτου (ὁ σπόρος τῆς ζωῆς) δὲν πέσει εἰς τὴν γῆν διὰ νὰ σαπήσῃ (νὰ ἀποθάνῃ), αὐτὸς θὰ μένει μόνος «ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει»· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, θὰ φέρῃ πολὺν καρπὸν «ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει».
   Ταῦτα διὰ τὴν γλωσσολογικήν, φιλολογικὴν καὶ φιλοσοφικὴν ἐπαλήθευσιν, πρὸς ἱκανοποίησιν τῶν "ἐρευνούντων τὰς γραφάς" καὶ πρὸς ἐξάλειψιν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι:
ὄντως - ἀληθῶς ὁ Χριστὸς εἶπεν: «Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμην»!

Ὁ ἔχων τὴν Ἐντολὴν ἐκ τοῦ Λευκοῦ Μανδύου
    τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ,
                         ὡς ὁ Λέγων.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.
Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ
καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον
διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν
τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,
καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.



[1]   Ἡ προτίμησις τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνας, πρὸς τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, δεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ ὀνόματος τοῦ Σίμωνα Κηφᾶ σὲ Πέτρον (<πέτρα), ὡς ἀναφέρεται: «Σίμωνα, ὃν καὠνόμασε Πέτρον». (Λουκ.6.14.)
[2]  Ὁ Ἰωάννης διωκόμενος ἀπὸ τὸ αἰωνίως αἰσχρὸν καὶ ποταπόν Κατεστημένο, μετὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ Ἔργου του, μὲ τὴν βάπτισιν τοῦ Ἰησοῦ, παρεδόθη!  «Ἀκούσας δὲ (ὁ Ἰησοῦς) ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν» (Ματθ.4.12) [Γαλιλαία: Γῆν Ἑλλήνων, ἐπαρχία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς Δεκαπόλεως. Γαλιλαία < γᾶ-γαία+λιλαίομαι, ἐπιθυμῶ σφοδρῶς – λατρευτικῶς, (τὴν γῆν τῆς ἀπολαύσεως)]
[3]  Εὐαγγέλιον Ματθαίου, κεφ.11.
Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ, μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν. 2 Ὁ δὲ Ἰωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ 3 εἶπεν αὐτῷ· Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; 4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε· 5 τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· 6 καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. 7 Τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοις περὶ Ἰωάννου· Τί ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; 8 ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν. 9 ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; προφήτην; ναί λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου. 10 οὗτος γὰρ ἐστι περὶ οὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου. 11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν. 12 ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν. 13 πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν· 14 καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι, αὐτός ἐστιν Ἠλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι. 15 ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω. 16 Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην; ὁμοία ἐστὶ παιδίοις καθημένοις ἐν ἀγοραῖς ἃ προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις αὐτῶν λέγουσιν· 17 ηὐλήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ὠρχήσασθε, ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ἐκόψασθε. 18 ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων, καὶ λέγουσι· δαιμόνιον ἔχει· 19 ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν. καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῆς! 20 Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν· 21 Οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμεναι μετενόησαν. 22 πλὴν λέγω ὑμῖν, Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ὑμῖν. 23 καὶ σύ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον. 24 πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοί. 25 Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· 26 ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου. 27 Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. 28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

[4]   Βιβλία Ἐπισκόπου Καισαρείας, Εὐσεβίου ὁ Παμφίλου (ἐκ τῆς "Βικιπαιδείας"):
·                 Εὐσέβιος Καισαρείας, «Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία», εἰσαγωγή, μτφρ. σχόλια, Παναγιώτης Χρήστου, τομ. 1-3, Πατερικαὶ ἐκδόσεις Γρηγόριος Παλαμᾶς, Θεσ/νίκη, 1977-1978.
·                 Εὐσέβιος Καισαρείας «Εἰς τὸν Κωνσταντῖνον Τριακονταετηρικός» καὶ «Εἰς τὸν βίον Κωνσταντίνου», εἰσαγωγή, μτφρ. σχόλια, Παναγιώτης Χρήστου, τομ.4, ἐκδ. Πατερικαὶ ἐκδόσεις Γρηγόριος Παλαμᾶς, Θεσ/νίκη, 1982.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου