Ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

περὶ Καθήκοντος. 

1^η. Θυμοῦ τοῦ 102^ου. Ἐωνικοῦ ἔτους, τῆς Σοφίας.
19η. Φεβρουαρίου 2016, ἡμέρα Ἕκτη.

   Ὁ Διδάσκαλος ἐρωτηθείς, προφανῶς ὑπό τινος γυναικός, "τὶ εἶναι πατριωτικὸν ἢ ἐθνικὸν καθῆκον", ἀπήντησεν:

   Διατὶ ἐρωτᾶτε περὶ εἰδικοῦ καθήκοντος καὶ δὲν ἐρωτᾶτε περὶ καθήκοντος γενικῶς;

Ὅταν μάθετε τοῦτο, εἶναι εὔκολον νὰ εὕρετε μόνη σας τὴν ἔννοιαν τῶν εἰδικῶν καθηκόντων καὶ νὰ τὰ ταξινομήσετε.

   Σᾶς ἀπαντῶ λοιπὸν οὕτως:

   Ἡ κοινωνία, δηλαδὴ ἓν σύνολον ἀνθρώπων, ἐδημιουργήθη ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὰς ὁποίας ἕκαστος ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐκπληρώνῃ διὰ νὰ ζήσῃ.

Ἡ ἀνάγκη συνεπῶς εἶναι τὸ δικαίωμα ζωῆς.

Ἀπὸ τὴν ἀνάγκην αὐτὴν ἀπορρέει τὸ Καθῆκον, συνιστώμενον εἰς τὸν σεβασμὸν τῆς ζωῆς καὶ τῶν ἀναγκῶν τῶν ἄλλων.

   Οὕτως ἕκαστον ὂν ἐπὶ τῆς γῆς δημιουργεῖ ἀνάγκας.

Διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ τὰς ἀνάγκας ταύτας δημιουργεῖ καθήκοντα.

Διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ τὰ καθήκοντα ταῦτα δημιουργεῖ ἰδιότητας καὶ κατὰ τὸν τρόπον αὐτὸν καταλήγομεν εἰς τὴν ἀνταλλαγὴν τῶν ἰδιοτήτων πρὸς ὄφελος τῶν ἀναγκῶν του.

   Σᾶς ἐξήγησα τὴν φιλοσοφικὴν ἄποψιν διότι τὴν κοινωνικὴν δὲν τὴν κατέχω.

Ἐὰν εἶσθε μήτηρ καὶ ἐχάσατε υἱὸν εἰς τὸν πόλεμον καὶ μὲ ἐρωτᾶτε περὶ τοῦ πατριωτικοῦ καθήκοντος ὅσον ἀφορᾶ ἐκείνον καὶ σᾶς, τότε μὴ λησμονεῖτε ἕνα σοβαρὸν ἐπίγραμμα, μίαν ἱερὰν προμετωπίδα «ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης».

                                                                                                                  αμων – ρα.

Σημείωσις:

Ὁ Διδάσκαλος "αμων – ρα" μᾶς παραπέμπει στὸν Ὅμηρο, τὸν πνευματικὸ πατέρα τῶν Ἑλλήνων, χρησιμοποιῶντας μόνο ἕνα μέρος τῆς ὅλης διδαχῆς, τὸ "ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης" [1], διὰ τοῦ ὁποίου ἐπισημαίνει τὴν ἀξία καὶ τὴν σημασία τῆς Πατρίδος, τὸ μέγεθος τῆς ὁποίας ἐκδιπλώνει καὶ ἀναδεικνύει ὁ Σωκράτης καὶ ὁ μαθητὴς αὐτοῦ Πλάτων!

Τὸ Ἱερὸν μέγεθος τῆς Πατρίδος κατὰ τοὺς Μύστας τοῦ Λόγου!

   Μητρὸς τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων 

τιμιώτερον ἡ πατρίς ἐστι καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον 

καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ’ ἀνθρώποις 

τοῖς νοῦν ἔχουσι καὶ σέβεσθαι δεῖ μᾶλλον 

καὶ θωπαύειν πατρίδα χαλεπαίνουσαν ἢ πατέρα.

                                                                                             Πλάτωνος «Κρίτων», 12.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.

Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον

διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν

τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,

καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.

---

[1]  Ἐπακριβῶς ἡ Ὁμηρικὴ προτροπὴ λέγει: "Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης". Ἰλιάς, "Μ 243".