Κάθαρσις.

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

Ἡ Κάθαρσις ἐκ τῶν Τραυμάτων τοῦ Βίου.

1^η. Νοήμονος 102^ου. Ἐωνικοῦ ἔτους, τῆς Νοημοσύνης.

19^η. Μαΐου 2016, ἡμέρα Πέμπτη.

Ὅπως εἴπαμε,

ἡ Μύησις εἶναι ἡ μέθεξις εἰς τὴν ἐντελέχειαν τοῦ Ὄντος.

Κατὰ συνέπειαν,

τὸ πρῶτον στάδιον τῆς διαδικασίας πρὸς τὴν μέθεξιν εἶναι ἡ Κάθαρσις!

Ἡ κάθαρσις γίνεται διὰ τῆς μιμήσεως, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Ἀριστοτέλης λέγων:

   «Ἔστι μὲν οὖν τραγῳδία

μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας,

μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ,

χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,

δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας,

δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα,

τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».         

«Ποιητική» Ἀριστοτέλους, VΙ 2-3.

[Εἶναι μὲν λοιπὸν ἡ τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας (σπουδαιοτάτης ἀξίας καὶ ἐντελὴς καθ’ ἑαυτήν), ἡ ὁποία ἔχει

καθορισμένη διάρκεια (μέγεθος ἐχούσης), καὶ ἡ ὁποία ἔχει λόγον ἡδύν (ἔχει εὐχάριστον λόγον δηλαδὴ ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν καὶ μέλος), χωρὶς ἕκαστον τῶν εἰδῶν αὐτῆς, τὰ ὁποῖα εὑρίσκονται εἰς τὰ μέρη, «ἐν τοῖς μορίοις», νὰ δρᾶ ἀνεξαρτήτως, ἀλλὰ ἀγγέλοντας τὴν συνεκτικὴν συνέχειαν καὶ σύνδρασιν
 τῶν εἰδῶν, ὡς ἐνιαῖον ὅλον (ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας)·

δίδουσα τέλος (περαίνουσα), ἡ Τραγωδία, μὲ τὴν κάθαρσιν, τὸν καθαρμόν, 
τῶν παθημάτων αὐτῶν τῆς ζωῆς, καθὼς χορηγεῖ  ὁμοῦ, τὸν ἔλεον καὶ τὸ δέος 
(τὸν φόβον, μὴ τυχὸν οἱ νόμοι τῶν θεῶν, ἡ ἄγνωστη μοῖρα, ἐπιφυλάσσει καὶ

σ’ αὐτοὺς παρόμοια δεινὰ καὶ ὑποστοῦν τὰ παθήματα, ποὺ τώρα

ὡς θεαταὶ παρακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται τὰ πρόσωπα τῆς Τραγωδίας!)]

Ἑρμηνευτική ἀπόδοσις τοῦ γράφοντος.

Σημειώσεις – παρατηρήσεις:

   Ὁ ἔλεος καὶ τὸ ἔλεος, προέρχεται ἀπὸ τὴν ρίζα «ελε-», μυστικὸν μόριον τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Θρησκείας. Ἡ λέξις σήμερον δηλοῖ συμπάθειαν, οἶκτον, συμπόνια, εὐσπλαχνία, … Ὅμως οὐσιαστικὰ εἶναι κάτι ἐπέκεινα αὐτῶν, διότι αὐτὰ εἶναι ἁπλῶς συναισθήματα τὰ ὁποῖα βιώνει τὸ ψυχικὸ εἶναι, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου! Τὸ ἔλεος εἶναι ἕνα βίωμα καθαρτήριον, τὸ ὁποῖον προκαλεῖται ἀπὸ μία ὑπερβατικὴ ἐνέργειαν, ἡ ὁποία λούει τὸν ἄνθρωπο, ὡς θεία δωρεὰ τῶν Θεῶν, καθὼς

ὁ ἄνθρωπος διὰ τῆς Μυσταγωγικῆς καθάρσεως, ἡ ὁποία ἀρχίζει μὲ τὸ θείον Θέατρον,

ὡς ἀναλύομεν ἀνωτέρω, τὸ Θέατρον, τὴν Θέαν δηλαδὴ τῆς θείας Φύσεως τοῦ Θεοῦ Διονύσου,

εἶναι δεκτικὸς τοιαύτης ἐνεργείας!

Ὁ Χριστός, ἐκ τῆς Διδαχῆς τοῦ ὁποίου ἐδημιουργήθη ἡ θρησκεία τοῦ «Χριστιανισμοῦ», λέγει εἰς τοὺς μαθητάς του «πορευθέντες δὲ μάθετε τὶ ἐστίν, Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.». Ματθ.9.13.

Βλέπομεν λοιπὸν καὶ ἐδῶ τὴν μυστικὴ συγγένειαν τῆς Διδαχῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ

τῆς κατὰ Λόγον θρησκείας τῶν Ἑλλήνων, αὐτῆς τῆς  Ἐλευθερίας,

τὴν ὁποία «μυστικῶς» ἐγκαθιδρύει ὁ Χριστός, εἰς ἀδιαίρετην ἑνότητα μετὰ

τῆς Ἐθνικῆς θρησκείας τῶν Ἑλλήνων!

Πρέπει νὰ ἐπισημάνωμεν δύο στοιχεῖα: α. ὁ Χριστός δὲν ἵδρυσε θρησκεία καὶ κακῶς ὁ «χριστιανισμὸς» φέρει τὸ ὄνομά Του. Θὰ ἔπρεπε, ὡς ἐπισημαίνεται ἀπὸ διαπρεπεῖς θεολόγους, νὰ λέγεται «Παυλισμός». (Ἡ «Ὀρθοδοξία», εἶναι ὁ ἑλληνογενὴς «Παυλισμός».)

β. ὁ Χριστός κατήργησε τὸν Μωσαϊκὸ νόμο πλήρως καὶ δι' αὐτὸ τὸ ἀνώτατον Ἰουδαϊκὸ

ἱερατικὸ συνέδριον, τὸ «Σαγχεδρὶν» (Sanhedrin <Hebrew: סַנְהֶדְרִין‎; Greek: συνέδριον>),

τὸν κατεδίκασε εἰς θάνατον καὶ ἀπήτησε(!) ἀπὸ τοὺς Ῥωμαίους τὴν σταυρικὴ Του θανάτωσιν.

 Ἡ σταύρωσις ἦταν ῥωμαϊκὴ θανατικὴ ἐκτέλεσις καὶ ὄχι ἰουδαϊκή.

Οἱ Ἰουδαῖοι, σύμφωνα μὲ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, θανάτωναν διὰ λιθοβολισμοῦ.]

                                                                                Τάδε.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.

Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον

διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν

τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,

καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.

Χρόνια Πολλὰ Ἑλλάς!

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

Χριστὸς Ἀνέστη Ἑλλάς!!!

18^η Νοός, ἔτος 102^ον., τῆς Σοφίας.

6^η. Μαΐου 2016, ἡμέρα Ἔκτη.

   Σήμερον, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τῶν Ἑλλήνων!

Σήμερον, τὰ ῥέοντα ὕδατα τοῦ Υἱοῦ ἀναδύονται!

Σήμερον, τὸ ἅγιον Νάμα ὡς αὐτογενὲς Ὕδωρ ἀναβλύζει

εἰς τὰς ἱερᾶς Πηγᾶς τοῦ Πανός, ὅπου ὁ Διόνυσος

ὡς Φάνης Διώνυσος φανεροῦται, Αὐτὸς

ὁ Υἱός, Λόγος γενόμενος,

καθὼς υἱὸς ἐστὶ ἱερᾶς Παρθένου καὶ Θεοῦ Διός,

Ἀρχῆς τοῦ Ὄντος, ἐνιαίας καὶ μοναδικῆς,

Αὐτὸς γενόμενος,

ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας,

ἄρτι νῦν εἰς σταυρὸν καθείλετο,

  ἵνα τὸ μέγα Ἔλεος παράσχῃ!

   Ἂς εἶναι λοιπὸν ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος

καὶ τῆς ζωῆς ἡμῶν, τῆς Ζωῆς Ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων,

μέριμνα Ζωῆς ἡ Λαμπρή,

ἡ Λαμπρὴ τῶν Ἑλλήνων, ἡ Λαμπρὴ τῆς Ἑλλάδος!!!

Ἑλλάδα Ἀνάστηθι...!!!

ἐντὸς τοῦ ἀνεσπέρου Φωτὸς τοῦ Χριστοῦ Λόγου!!!

Καθώς, ὡς λέγει ἡ Δώρα,

Ἐξ’ Ἑλλάδος ἡ Λύτρωσις!!!

καὶ διακηρύττει:

"Λίκνον καὶ ἀπαρχὴ τοῦ Ἔργου μου ἡ Ἑλλάς -Hellèe,

μήτηρ τοῦ Πολιτισμοῦ παρελθόντος καὶ μέλλοντος."

   Χρόνια Πολλὰ παντοῦ, πάντοτε, εἰς πάντας τοὺς Ἕλληνας

καὶ διὰ παντός, ὑπὸ τοῦ ΕΛΛΗΝΟΣ, τοῦ Ἄρχοντος Λόγου,

   Ἡμῶν καὶ τοῦ Παντός!

Χρόνια Πολλὰ παντοῦ καὶ διὰ παντός εἰς πάντας

τοὺς Ἕλληνας τῆς οἰκουμενικῆς Ἑλλάδος,

τῆς Ἑλλάδος τοῦ πυρογενοῦς Θεοῦ Διὸς Λόγου,

εἰς τὸ ὄνομα πάντων τῶν Ἱερῶν καὶ Ὁσίων

τοῦ Ὑπερουσίου Ἡμῶν Ἔθνους,

ἐντὸς τοῦ ἀνεσπέρου Φωτὸς τοῦ Χριστοῦ Λόγου!!!

Γένοιτο, γένοιτο, γένοιτο!

Ἀμήν· λέγει ὁ μάρτυς ὁ Πιστὸς καὶ Ἀληθής,

          ὁ Χριστός Λόγος!

                                                                         ὁ Λέγων.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.

Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον

διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν

τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,

καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.

Ἔρως Παιδαγωγός.

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ γεννήσεως τοῦ Δημητρίου Πλάτωνος Σεμελᾶ,

2^α. Μαΐου 1884, ἡμέρα Ἕκτη, Σοφίας,

εἰς Σηλυβρίαν Θράκης, Ἀφιεροῦται.

  Ὁ Σεβαστός μας Διδάσκαλος Δῶρος,

λέγει: «Ὁ Ἔρως εἶναι ὅρος ζωῆς τῆς Ψυχῆς.»
  Ὡς ἐξ' αὐτοῦ δημοσιεύομεν τὸ κάτωθι, 
Ἀφιέρωμα πρὸς τὸν Διδάσκαλον Ἐμοῦ,
ἐναρμόνιον πρὸς τὴν Δωρικὴν Διδασκαλίαν
περὶ Ἐγὼ καὶ Ἀληθοῦς Προσωπικότητος.

Ἔρως  Παιδαγωγός.

"Ζητῶ  θύματα.  Τὶς δύναται ἐλθεῖν; 

Τὸ Ἔργον ζητεῖ οὐκ Ἐγώ."

Ἀθῆναι, 19^ῃ. Μιμητοῦ 59^ου. Ἐωνικοῦ ἔτους, τῆς Σοφίας

7^ῃ Δεκεμβρίου 1973, ἡμέρα Ἕκτη.

Τὴν ἡμερομηνία αὐτὴ μία ἄλλη γένεσις ἔλαβε χώραν. [1]

   Τὸ Ἔργον εἶναι τὸ Σχέδιον, τὸ ὁποῖον εἶναι ἡ ἐξέλιξις.

Ὅποιος δύναται νὰ βαδίσῃ εἰς τὴν ἀτραπὸν ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ Αὐτό, δύναται νὰ ἔλθῃ.

Αὐτός, ὡς θύραθεν, ως κοινὴ "προσωπικότης", ὡς ἐγώ, θὰ εἶναι θῦμα τοῦ Ἐγώ του διότι τὸ Ἐγὼ ἔχει ὡς ἰδιότητα τὴν κίνησιν, ἐνῷ τὸ ἐγὼ ἔχει ὡς ἰδιότητα τὴν στάσιν.

Ἡ στάσις λοιπόν, θὰ θυσιασθῇ εἰς τὴν κίνησιν.

   Ἡ ὁδὸς εἶναι ἡ Ἀγάπη· ὁ Ἔρως εἰς τὴν καθολικήν του μορφήν.

   Ἡ προσωπικότης, τὸ ἐγώ, ἡ ὁποία θυσιάζεται χάριν τῆς  Ἀτομικότητος, ὀφείλει νὰ περάσῃ, πρέπει νὰ περάσῃ καὶ θὰ περάσῃ, ἂν ὄχι αὐτὴ ἡ μέλλουσα νὰ συνεχίσῃ τὸ ἔργον της, ἀπὸ ὅλα τὰ στάδια τοῦ ἔρωτος.  Θὰ λάβῃ τὴν πεῖραν ὅλων τῶν βαθμίδων του, διὰ νὰ φθάσῃ ἐν τέλει εἰς τὴν ἕνωσίν της μέ τὸ Ἀπόλυτον Κάλλος.

   Εἰς τὴν πορείαν αὐτή, κανένα στάδιο καὶ καμμία πεῖρα δὲν εἶναι ἄχρηστη.

   Ἡ ἀξία κάθε βαθμίδος εἶναι μοναδική.

Εἶναι ἀδύνατος ἀλλὰ καὶ ἀδιανόητος ἡ κατάκτησις τοῦ τελικοῦ σκοποῦ, πρὶν ἢ ἐὰν περάσῃ ἡ συνείδησις ἀπ' ὅλα τὰ στάδια τοῦ Ἔρωτος.

   Οὕτως ὅλες οἱ μορφὲς τοῦ ἔρωτος καὶ αὐτή τοῦ αἰσθησιασμοῦ μὴ ἐξαιρουμένου, εἶναι ἀναγκαῖες καὶ χρήσιμες.

  Ὅλα εἶναι ὠφέλιμα, ἀρκεῖ νὰ μὴν ἀποτελοῦν ἀνασταλτικὸ παράγοντα εἰς τὴν ἐξέλιξιν δηλαδὴ νὰ μὴν προσκολληθῇ ἡ συνείδησις σὲ κάτι ποὺ θὰ τὴν εὐχαριστήσῃ, ἢ καὶ ἀντιθέτως, διότι τότε θὰ ἔλθῃ ἡ στάσις δηλαδὴ ὁ θάνατος.

Αὐτὸς ὁ κίνδυνος παρακάμπτεται καθὼς ἡ συνείδησις φιλοσοφοῦσα στρέφει διαρκῶς τὴν προσοχήν της πρὸς τὸν τελικὸ Σκοπό.  Ἔτσι δὲν λησμονεῖ πὼς αὐτὴ ἡ χαρὰ ἢ ἡ λύπη δὲν εἶναι ὁ σκοπός, τὸ ὅλον, ἀλλὰ ἡ βάσις ἐμπειρίας διὰ τὸ ἑπόμενο βῆμα.

   Εἶναι ἄξιον παρατηρήσεως ὅτι ἡ μονομέρεια εἶναι ξένη πρὸς τον Ἔρωτα.

  Ὅταν ἡ συνείδησις φθάσῃ ἔστω καὶ σὲ μία κάποια βαθμίδα ἐξελίξεως, ὁ Ἔρως τὸν ὁποῖο αἰσθάνεται πρός τὸ Κάλλος, δὲν περιορίζεται καὶ δὲν ἐκδηλοῦται ὑπὸ μίας μορφῆς.

Αὐτὸ εἶναι ἔνδειξις τῆς πληρότητος, καθ' ὅτι ἡ ὑφὴ καὶ δομὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τέτοια ὥστε ἡ ἐκδήλωσίς του εἰς  ἕνα καὶ μόνον πεδίον εἶναι ἀδύνατος.

   Ἡ ἀπόλυτος ἐξάρτησις τῶν πεδίων ἔχει ὡς συνέπεια τὴν ταυτόχρονη ἐκδήλωσίν των.

Φυσικὰ ἕκαστον ἐκδηλοῦται εἰς τὸν χῶρον του καὶ κατὰ τὸν ἰδιαίτερον τρόπον ἐκφράσεώς του.

   Αὐτά σὲ τελευταία ἀνάλυσι σημαίνουν ὅτι ἡ συνείδησις ποὺ αἰσθάνεται, ποὺ βιοῖ τὸν Ἔρωτα πρὸς τὶς ἀπόλυτες ἰδέες, τὶς Ἰδέες, δονεῖται ὑπὸ Αὐτοῦ εἰς ὅλα τὰ πεδία, μὴ ἐξαιρουμένου καὶ αὐτοῦ τοῦ φυσικοῦ. Μάλιστα ἐπιμαρτυρῶ ἐντονώτερα εἰς  αὐτό, διότι εἰς αὐτὸ τελικῶς ἐκδηλοῦται καὶ ἐκφράζεται.

Εἶναι τὸ ὅτι "ἡ θεωρία, τὸ Θεώρημα, γίνεται πρᾶξις".

                                                                                  ὁ Λέγων.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.
Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ
καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον
διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν
τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,
καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.

---

[1]   Τὸ παρὸν ἐζητήθη ἀπὸ τὸν Μύστη Στοχαστὴ καὶ Φιλόσοφο Λουκᾶ Λιναρᾶ, ὅπως τὸ παρουσιάσει ὁ Καθηγητὴς Φιλοσοφίας Ἰωάννης Θεοδωρακόπουλος, ὁ "νέος Πλάτων τῶν Ἀθηνῶν", εἰς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν. Ὁ τότε γραφεύς ἠρνήθη, μὴ ἔχων εἰσέτι Συνείδησιν ἐγωικοῦ Λόγου.. 

Χριστὸς Ἀνέστη.

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

Χριστὸς Ἀνέστη!

Καλὴ Λαμπρή, ἡ Λαμπρὴ τῶν Ἑλλήνων, ἡ Λαμπρὴ τῆς Ἑλλάδος!!!

Ἑλλάδα Ἀνάστηθι!

13^η. Νοός, 102^ου. Ἐωνικοῦ ἔτους, τῆς Ῥέας.

1^η. Μαΐου 2016, ἡμέρα Πρώτη.

Ἔκδοσις 3η., 9/5-2016.

Ὁ Χριστὸς εἶπεν: 

«πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί·» 
ταῦτα καὶ λέγει πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. (Ἰωάν.10.8.) 

Περὶ Ἑλλάδος:

  Ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι θεῖον μέγεθος ἢ ἐπακριβῶς θεῖον κατηγόρημα καὶ συνεπῶς ὄχι μόνον ποτὲ δὲν πεθαίνει, ἀλλὰ οὔτε ἀνασταίνεται διότι πάντα ἀνίσταται, εἰς ἀέναον κίνησιν ἐξελίξεως εὑρισκομένη, κατὰ τὰ ῥήματα τοῦ Λόγου, Κυρίου καὶ Θεοῦ αὐτῆς ἤτοι Λόγου καὶ Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν Ἑλλήνων, εἶναι Βεβαιωμένον!

Ὅθεν ἡ Ἑλλὰς εἶναι τόπος καὶ χώρα Ὑπερούσιος, ὅπου εἶναι καὶ εὑρίσκονται οἱ "Ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί", οἱ "Γίγαντες" μετὰ τῶν τέκνων αὐτῶν, τῶν "Ἀνθρώπων", ἄλλως τὰ Ὄντα τῆς θείας Κοινωνίας τῶν οὐρανίων Ἀνθρώπων, ἡ Οὐράνιος Βασιλεία τοῦ Λόγου, ὑποτύπωσις τῆς ὁποίας εἶναι ἡ πλατωνικὴ "Πολιτεία Δικαίου" κατά Σωκράτην!

   Οἱ "Ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοὶ" εἶναι ἡ Θεία Οἰκογένεια τῶν Παγκοσμίων Γεννητόρων Δώρου καὶ Δώρας, τοὺς ὁποίους πάντοτε ἐκφράζουν καὶ ἐκδηλοῦν εἰδικῆς καταγωγῆς, ἀποστολῆς καὶ τάξεως Μύστες!

Ἡ Λαμπρὴ τῶν Ἑλλήνων:

   Λαμπρὴ καὶ μόνον ΛΑΜΠΡΗ, ἡ ἑορτὴ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς ἀληθοῦς εἰς Χριστὸν Πίστεως, τῆς ὄντως Ὀρθοδοξίας, αὐτῆς ποὺ ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας!!!

   Εἴθε τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ μᾶς Φωτίσῃ, νὰ Φωτίσῃ ὅλους τοὺς Ἕλληνες καὶ νὰ φέρῃ τὴν Ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μας!!!

    Εἴθε ἡ Λαμπρὴ τοῦ Χριστοῦ Λόγου νὰ φέρῃ εἰς τὸ Ἔθνος μας τὸ Φῶς τοῦ Λόγου, γεννήτορος τῆς Ἑλλάδος, καὶ νὰ Ἐλευθερώσῃ ἐμᾶς καὶ τὰ Ἀδέλφια μας, τοὺς ὑποδούλους Ἕλληνες, ὅπως ἔλεγεν καὶ ὁ Διδάσκαλος ἡμῶν Δῶρος!!!
Ἡ Λαμπρὴ τῶν Ἑλλήνων, δεικνύει καὶ σημαίνει: 

Ὡς Ἕλληνες ἑορτάσωμεν!

Ὅτι «Πάσχα ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων.» (Ἰωάν. 6.4.)

Μὴ ὡς Ἰουδαῖοι λοιπὸν ἑορτάσωμεν, ὅτι ὁ Χριστὸς Λόγος κατήργησεν τὸ "Πάσχα" καὶ συνεπῶς τὸν "Μωσαϊκὸν Νόμον" καὶ γενικῶς τὸν "Νόμο" τῶν Ἑβραίων!

Κατ’ ἀκολουθίαν κατήργησεν τὴν «θρησκείαν» αὐτῶν, τὸ ἰουδαϊκὸ religion, ἱδρύων, ἐγκαθιδρύων καὶ ἐπιβάλλων τὴν "Καινὴ Διαθήκη", αὐτὴν τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς ζωῆς τοῦ Λόγου!

 Τὸ τὶ εἶναι τὸ "Πάσχα" ἑλληνιστί, "Πασσάχ" ἑβραϊστί καὶ "Πισάχ" αἰγυπτιαστί, [1], δύναται νὰ γίνῃ ἀντιληπτὸν ἐὰν μελετήσωμεν τὰ σχετικὰ ἐδάφια τῆς «πεντατεύχου» τοῦ Μωυσέως ἤτοι τῆς "Torah", περὶ τῶν ἑξῆς θεμάτων:

1.    «Θύσατε τὸ Πάσχα», (Π.Δ., βιβλίον «Ἔξοδος», κεφ. ΙΒ.21-31.), καὶ

2.    ὁ «Νόμος τοῦ Πάσχα», τὰ ἄζυμα καὶ ὁ «Νόμος τῆς περιτομῆς». (Π.Δ., βιβλίον «Ἔξοδος», κεφ. ΙΒ.41-49.)

   Τὸ τὶ συμβαίνει μὲ τὸ Πάσχα, τὴν μεγίστη ἑορτὴ τῶν Ἑβραίων, τοῦ ὁποίου ἡ τήρησις ἐπιβάλλεται ὑποχρεωτικῶς, ἐπὶ ποινῇ θανάτου ἀπὸ τὴν Torah δηλαδὴ τὸν "Μωσαϊκὸ Νόμο", καὶ τὸ ὁποῖον ἑορτάζεται εἰς ἀνάμνησιν τῆς γενικευμένης ἐξολοθρεύσεως πάντων τῶν «πρωτοτόκων» τῆς Αἰγύπτου, ὑπὸ τοῦ Γιαχβέ, «θεοῦ τῶν Ἑβραίων», διά τῆς μιασματικῆς καὶ ἱεροσύλου Καμπαλλᾶ (QBL) [2], θά τὸ δοῦμε στὴν συνέχεια:

   Τὸ φονικὸ αὐτὸ τοῦ Γιαχβέ, ὅπως δηλώνει ἡ ἑβραϊκὴ Βίβλος, ἡ κακῶς καὶ ἀνορθοδόξως  ὀνομαζομένη «Παλαιά Διαθήκη» (Π.Δ.) [3], τὸ "θεϊκὸ" αὐτὸ φονικὸ ἦταν τόσον ἐκτεταμένο καὶ καθολικόν, ποὺ δὲν ὑπῆρξε οἰκία χωρὶς νεκρό «οὐ γὰρ ἦν οἰκία, ἐν ᾗ οὐκ ἦν ἐν αὐτῇ τεθνηκώς». [4] 
   Ἀρκεῖ καὶ μόνον ἡ φρίκη αὐτή, που ἐπέφερε ὁ Γιαχβὲ διὰ τοῦ «ἐξολοθρευτοῦ», τοῦ "εἰδικοῦ" αὐτοῦ «ἀγγέλου» του, διὰ νὰ καταδείξῃ γιατὶ ὁ «θεός τῶν Ἑβραίων», ὁ Γιαχβὲ (YHWH, στὰ ἑβραϊκά יהוה‎, διαβάζεται ἀπὸ ἀριστερὰ πρὸς τὰ δεξιὰ jod he vau he, «Jahveh») ἢ ἐξελληνισμένα "Ἰεχωβᾶ", δὲν εἶναι ὁ «Πατήρ», ὁ Θεὸς τοῦ Χριστοῦ!  Τοῦτο καθίσταται ἀντιληπτὸν καὶ τεκμαίρεται ἀπὸ τὰ κάτωθι:

1.            Εὐθὺς ἀμέσως ὅταν ὁ Χριστὸς ἐβαπτίσθη «1 Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου (τῶν Ἑβραίων) 10 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.»  (Ματθ.4)   

2.            Ἰδοῦ τὶ ἔλεγεν ὁ προφήτης Ἠσαΐας περὶ τῶν ἀποτελεσμάτων τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, δηλαδὴ τῆς "Torah": «15 Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα (προφητεύων ὁ Ἠασΐας, ἐννοεῖ τὸν Χριστόν), καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. 17 Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.»  (Ματθ.4.)  

3.           καὶ συνεχίζει: «23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. 24 καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν Συρίαν· καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους καὶ δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς· 25 καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου.»  (Ματθ.4.)

4.           Ὁ Ἰησοῦς λέγει πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ: «1 Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων. …. 6 πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.» (Ματθ.10.)

5.           Τὸ αὐτὸ επαναλαμβάνει διὰ δευτέραν φοράν: «Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.» (Ματθ.15.24)

6.           Τὸ αὐτό, καὶ πάλιν ἐπαναλμβάνει δὲ διὰ τρίτην φοράν: «10 Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων (ὁμιλεῖ διὰ παιδία)· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός.» (Ματθ.18.)

7.           Ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους: «ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.» (Ἰωάν.8.31,44.)   

8.           Λέγει ὁ Ἰησοῦς: «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν.»  (Ματθ.10.34.)

9.           Τέλος δηλώνει ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ (εἰς τοὺς υἱοῦς Ἰσραήλ), κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί·» (Ἰωάν.10.8.) 

10.       καὶ ἐν τέλει προειδοποιεῖ: «48 ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ· 49 ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ’ ὁ πέμψας με πατὴρ (ὁ Λόγος) αὐτός μοι ἐντολὴν ἔδωκε τί εἴπω καὶ τί λαλήσω·» (Ἰωάν.12.)

  Οὕτως ὁ Χριστός, ὁρατῶς τε καὶ ἀοράτως ὡμίλησεν καὶ ἔπραξεν κατὰ Λόγον, διὰ τὴν διαχρονικὴν ἐξασθένισιν, κατάλυσιν καὶ ἐν τέλει κατάργησιν καὶ ἀφανισμὸν τῆς ἐναντιώσεως τῆς ἀντεραρχίας εἰς τὶς θεῖες δυνάμεις δημιουργίας τῆς Ζωῆς, τὶς ἐκ τοῦ Λόγου ἐκπορευόμενες, ὅτι Νόμος εἷς ἐστίν, αὐτὸς τοῦ Λόγου!!!  

Σημειώσεις:

   Τὰ ἀνωτέρω καθιστοῦν ἀπολύτως σαφὲς γιατὶ διὰ νὰ ἐπιβληθῇ ἡ «Νέα Παγκόσμιος Τάξις» (NWO), ἡ «παγκόσμιος Δικτατορία τοῦ Γιαχβέ», ἡ «Ἀντίχριστος Τάξις», ἡ ἐνάντιος εἰς τὴν Θείαν Τάξιν τοῦ Λόγου, τὴν «Καινὴ Διαθήκη» (Μυστικὸς Δεῖπνος), πρέπει νὰ ἐξολοθρευθῇ ἡ Ὀρθοδοξία· πρᾶγμα ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ Σατανικὸν «Καταστρέψατε τὴν Ἑλλάδα», ποὺ πρακτικὰ σημαίνει «Ἐξοντώσατε καὶ ἐξολοθρεύσατε τοὺς Ἕλληνες. Τὴν Γλῶσσαν των, τὴν Δημοκρατία των ἤτοι τὸ "Κοινωνεῖν - Ἀληθεύειν", τὸν Πολιτισμό των, τὴν Ἱστορίαν των»(!!)

   Ἤδη ὁ «ἅγιος» Φραγκίσκος τῆς Ἀσίζης, «ὁ φτωχούλης τοῦ θεοῦ» κατὰ Καζαντζάκη, ὁ κορυφαῖος ἅγιος τῆς Παπικῆς Ἐκκλησία (1182-1226), ὁ ὁποῖος εἶναι παγκοσμίως γνωστὸς ὡς ὁ «Ἅγιος τῆς Ἀγάπης». Ὅταν ἠρωτήθη διὰ τὸ ποία μοῖρα πρέπει νὰ ἐπιφυλάξουν οἱ Καθολικοὶ στοὺς Μουσουλμάνους καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους, τοὺς ὁποίους προσφάτως εἶχαν κατακτήσει (1204μ.Χ., "τετάρτη Σταυροφορία" Δυτικῶν), εἶχε πεῖ τὸ Σατανικώτατον: Τοὺς Μουσουλμάνους ἀφήστε τους νὰ ζήσουν, γιατὶ δὲν γνωρίζουν τὴν Ἀλήθεια(!!) Τοὺς Ὀρθοδόξους ὅμως  Κατασφάξατέ τους, διότι εἶναι σχισματικοὶ καὶ ἀρνοῦνται ὑπακοὴ στὸν Ἅγιο Πατέρα μας, τὸν Πάπα(!!) Ἐὰν λοιπὸν αὐτὴ ἦταν ἡ θέσις τοῦ λεγομένου «ἁγίου τῆς ἀγάπης», φαντασθεῖτε (λέγει ὁ ἀρθογράφος) ποιὰ θὰ ἦταν τὰ αἰσθήματα τῶν ὑπολοίπων Καθολικῶν γιὰ ἐμᾶς(!) 
Ἐξ ἄλλου, ὁ ὅρος φραγκεύω (= καθίσταμαι δυτικός, "δυτικοποιοῦμαι") εἶναι συνώνυμος τοῦ ὅρου τουρκεύω (= γίνομαι μουσουλμᾶνος), ἀμφότεροι δὲ ἔχουν πλήρως ἀπαξιωτικὴ σημασίαν εἰς τὴν συνείδησιν τῶν Ἑλλήνων!  
   Ἀπὸ τὸ ἄρθρο: «Τελικὸς Γεωπολιτικὸς Στόχος τῆς Δύσεως: Ἐξαφανίσατε τοὺς Ὀρθοδόξους.» (Δὲν εἶναι τὸ Ἰσλὰμ ὁ γεωπολιτικὸς στόχος τῶν Δυτικῶν. Ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ὁ ἐφιάλτης τους εἶναι ἡ δημιουργία ἑνὸς παγκοσμίου Ὀρθοδόξου Τόξου…), τοῦ Χαραλάμπους Ῥάπτη, στὸ «Τρίτο Μάτι». (Τ.Μ., τ.219, 26/4-2014, σελ.40, 45.β,γ 46.β.)

                                                                                                  ὁ Λέγων.

 © Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.

Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον

διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν

τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,

καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.

---

[1]  Πισάχ > Πεσσάχ > Πάσχα

Ἰδέ στό Link: Πάσχα ἢ Λαμπρή;

[2]  Προσοχή: Κάποιοι δόλιοι Ψεῦτες καὶ Ὑποκριτές, «ἔχιδναι» κατὰ Χριστόν, ὀνομάζουν τὴν Καμπαλλᾶ «Κυμβάλιον». Ὅμως τὸ ἱερὸν Κυμβάλιον τοῦ Πυθαγόρου εἶναι ἕνα καὶ μόνον ἕνα, πλήρως καὶ ἀπολύτως ἐνάντιον τῆς Καμπαλλᾶ (QBL).

[3]  Καίτοι ὁ ὅρος «Καινὴ Διαθήκη» ἐλέχθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, στὴν τελετὴ τοῦ "Μυστικοῦ Δείπνου", ὡς περιγράφεται: «… λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐλογήσας ἔκλασε (τεμάχησε διὰ τῶν χειρῶν του) καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· Λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» ( Ματθ.26.26-28., Μαρκ.14.24., Λουκ.22.20), ἐν τούτοις οἱ ὀνομασίες «Καινὴ» καὶ «Παλαιὰ Διαθήκη», θρησκειολογικῶς ὀφείλονται στὶς μελέτες τοῦ μεγάλου χριστιανοῦ "Γνωστικοῦ" διδασκάλου Μαρκίωνος (85-160μ.Χ.), ἐκ Σινώπης Πόντου, υἱοῦ τοῦ Ἐπισκόπου Σινώπης. Τὸ 140μ.Χ., ὁ Μαρκίων δημοσιεύει τὶς «Ἀντιθέσεις» του, ὅπου παρατηρεῖ:

α.) Τὸ Εὐαγγέλιο ἀποκαλύπτει ἕνα Θεὸ Ὑπερτάτης Ἀγάπης, Καλωσύνης, Εὐσπλαχνίας καὶ ἀπεριορίστου Ἐλεημοσύνης, τὴν ὁποία ὁ Υἱὸς Του Χριστὸς ἦρθε στὴν γῆ νὰ προσφέρῃ ὡς Ἔλεος διὰ νὰ Σώση τὸν ἄνθρωπο, τὴν Ἀνθρωπότητα! 

β.) Ἀντιθέτως καὶ ἐναντίως πρὸς αὐτά, ἡ "Ἑβραϊκὴ Βίβλος" εἶναι ζυμωμένη μὲ τὸ ἔγκλημα, τὸ αἷμα, τὴν σφαγή, τὸν δόλο, τὴν ζήλεια, τὴν ζηλοφθονία, τὸ μῖσος, τὴν ἐκδίκησι, τὴν πορνεία, τὴν μοιχεία, τὴν ἀρρώστια, τὸν τρόμο, τὸν θάνατο, τοὺς λιθοβολισμούς, τὰ ὁλοκαυτώματα ….   Ὅθεν, εἶναι ἀδύνατον νὰ εἶναι ὁ Γιαχβέ, ὁ "Ἰεχωβᾶς", ὁ θεὸς Πατὴρ τοῦ Χριστοῦ.  Ὁ Μαρκίων καταλήγει: «Ὁ Ἰεχωβᾶς δὲν εἶναι ὁ ἀληθινὸς θεός.

Ὁ πραγματικὸς θεὸς εἶναι ὁ ἄγνωστος Θεός, ὁ ἀληθινὸς Πατέρας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ὁποίου εἶναι Υἱός!»  Προφανῶς «ἡ "Βίβλος" δὲν εἶναι τὸ τεράστιο καὶ μεγαλειῶδες ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἡ περιγραφὴ τῆς κτηνώδους ἐνεργείας τοῦ Κακοῦ.»

[Βάσιν τῆς συγκριτικῆς θρησκειολογίας τοῦ παρόντος, ἀπετέλεσαν οἱ πρωτότυπες ἑλληνικὲς γραφὲς τῶν Εὐαγγελίων καὶ τῆς"Βίβλου", καθὼς καὶ τὸ ἔργο τῆς Jacques Lacarrière «Οἱ Γνωστικοί», ἐκδ. Χατζηνικολῆ 1975, «Μαρκίων» σ.74, 75.]

[4]  Ἔξοδος ΙΒ.30.