Διακήρυξις Δώρας.
Σειρὰ μαθημάτων, Μάθημα 1ον., διὰ
Ἐραστὰς τῆς κατὰ Λόγον Μυήσεως, Φίλους τοῦ Κριναετοῦ καὶ Μυημένους, ἀλλὰ οὐχὶ εἰσέτι Μεμυημένους ἤτοι Ἱερείας καὶ Μύστας.
Ἐὰν θέλῃ τις δύναται νὰ Λάβῃ τὸ παρὸν εἰς μορφήν pdf
ἢ νὰ τὸ Ἐκτυπώσῃ ἐκ τοῦ κάτωθεν συνδέσμου:
https://eonkrinaetos.com/wp-content/uploads/2022/07/Διακήρυξις-Δώρας.pdf
Ἡ
δήλωσις αὕτη τῆς Δώρας, Μητρὸς τοῦ Παντός, ἡ ὁποία ἐξεφράσθη διὰ τῆς Μεγάλης Ἱερείας
Μαρίας, Ἱδρυτρίας τοῦ Τάγματος τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ (19.01.1915, ἰσχύον ἡμερολόγιον), παρουσιάζει μίαν ἀποκεκαλυμμένην
Ἀλήθειαν, ἡ ὁποία ἔρχεται νὰ φωτίσῃ τὰς διανοίας ὅλων ὅσων αἰσθανόμεθα και
βιώνομεν τὴν ἀνάγκην νὰ πράξωμεν τὰ δέοντα ὥστε νὰ ἔρθωμεν εἰς ἐπαφὴν καὶ ἔτι
περισσότερον νὰ κοινωνήσωμεν μετὰ τῆς φύσεως καὶ οὐσίας ἡμῶν, τὴν ὁποία οὕτω θὰ
δυνηθῶμεν ὅπως ἐκφράσωμεν βαθμιαίως καὶ ἐξελικτικῶς ἀμιγῶς!
Ἡ ὡς ἀνωτέρω διατύπωσις συνιστᾶ τὴν πεμπτουσίαν
ὑπάρξεως καὶ λειτουργίας τοῦ Τάγματος
τοῦ Κρίνου καὶ τοῦ Ἀετοῦ ἐπὶ τῆς Γῆς, τὸ ὁποῖον φύσει καὶ θέσει εἶναι
Μυσταγωγικὸν καὶ κατ’ ἀκολουθίαν Τελετουργικόν!
Ποία λοιπὸν εἶναι ἡ «Δώρα», τὴν ὁποίαν ἐπικαλούμεθα ;;;
Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔστω καὶ στοιχειωδῶς γνωρίζει τὴν θείαν Ἐπιστήμην τῆς Ὀντολογίας, δύναται νὰ κατανοήσῃ ἢ τοὐλάχιστον νὰ ἀντιληφθῇ, ἔστω καὶ εἰς πρώτην βαθμίδα ἀντιλήψεως (τοῦτο καὶ ὄντως εἶναι θεία εὐλογία), ὅτι ἡ γένεσις τῶν θείων Ὄντων προαπαιτεῖ τὴν ὕπαρξιν τῆς ἀμερίστου θείας Ψυχῆς, τῆς θειοτάτης αὐτῆς Ἀρχῆς τοῦ Παντός, καθ’ ὅτι «τὸ πᾶν ἐν τρισὶ ὡρίσθη», ὡς λέγει ὁ Διδάσκαλος ἡμῶν Ἀριστοτέλης καὶ ἀποδεικνύεται τοῦτο θεωρητικῶς τε καὶ ἐφηρμοσμένως.
Γένεσις·
ἡ ἐμφάνισις τῆς Τριάδος:
Ἐπισημάνσεις, ἀντὶ προλόγου:
Πρόκειται διὰ μίαν προσπάθειαν περιγραφῆς οἰονεὶ φυσικῶν διαδικασιῶν, διὰ μεταφορᾶς, περιγραφῆς καὶ ἀποκαταστάσεως ἐννοιῶν τινων τῆς Φυσικῆς, ποὺ ἀφοροῦν σὲ γεγονότα ἑνὸς οἰονεὶ χωροχρόνου ἤτοι ἑνὸς φαντασιακοῦ ἀχώρου καὶ συνεπῶς ἀχρόνου πεδίου, πεδίου μὴ γεγονότων δηλαδὴ φαντασιακῶν γεγονότων, διαλαμβάνοντας τὴν Φαντασίαν ὡς τὴν πρώτην καὶ Ὑπάτην Ἀρετὴν τοῦ Πνεύματος ἤτοι κυρίαν καὶ χαρακτηρίζουσα οἰονεὶ ἰδιότητα τὸ Πνεῦμα.
Ἡ λέξις «οἰονεί» εἶναι σύνθετον ἀρχαῖον τροπικὸν ἐπίρρημα, τὸ ὁποῖον
παράγεται ἐκ τοῦ οὐδετέρου «οἶον» τοῦ ἐπιθέτου οἶος, οἴη, οἶον
καὶ τοῦ ὑποθετικοῦ συνδέσμου «εἰ» ἤτοι [οἰονεί < οἶον +
εἰ]
«οἶον» (μόνον, μονῆρες, …) + «εἰ» (ἐάν).
Ὅθεν τὸ «οἰονεί» προσεγγίζεται μὲ τὸ {ὡς ἐάν…ἦτο}
[Γένεσις· ἡ ἐμφάνισις τῆς Τριάδος:]
Ἐν ἀρχῇ, πρὸ ἀμνημονεύων χρόνων, πρὸ πάσης αἰωνιώτητος, ἦν ἡ ἀπόλυτος τριαδικὴ Μονὰς τὸ
Ὂν ἢ Πνεῦμα, ὡς μυχία ἤτοι ἐσωτερικὴ δραστηριότητα τοῦ Ὄντος.
Πέριξ
τοῦ Ὄντος ἐκτείνεται ἡ Οὐσία αὐτοῦ ἄχωρός τε καὶ ἄχρονος, πρὸ πάσης αἰωνιότητος.
Τὸ Πνεῦμα ἢ Ὄν, ἡ ἀνεκδήλωτος τριάς, δρᾷ ἐπὶ τῆς ἐναντίου αὐτῆς ἀρχῆς, τῆς καὶ ὁμολόγως ἀνεκδηλώτου αὐτῆς Οὐσίας καὶ προκαλεῖται ἡ γένεσις τῆς Ἀρχῆς αἰθήρ· εἶναι ὁ θεῖος Αἰθὴρ πρὸ πάσης αἰωνιότητος!
Ἡ λογικὴ ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐρείδονται τὰ ἀνωτέρω
εἶναι ὅτι διὰ νὰ ὑπάρξῃ "κίνησις" δηλαδὴ μεταβολή, ἀλλαγή, τροποποίησις ἢ ἀκόμη καὶ μεταμόρφωσις
ὑφίσταται ἡ ἀνάγκη ὑπάρξεως ἀντιθέτων ἢ ἐναντίων δυάδων!
Ἀνάλογον ἐκ τῆς Φυσικῆς εἶναι ὅτι τὸ αἴτιον τῆς κινήσεως π.χ. ἑνὸς ῥευστοῦ, εἶναι ἡ ὕπαρξις διαφορᾶς δυναμικοῦ.
Ἡ σύνδρασις τῶν ἀντιθέτων δυάδων γεννᾷ ἔναν τρίτον ὅρον,
θυγατρικὸν τῶν ἀρχικῶν!
Ὅμως
ἡ δρᾶσις τῆς ἐνεργητικῆς ἀρχῆς τῶν ἐναντίων δυάδων ἐπὶ τῆς παθητικῆς ἀρχῆς καταστρέφει
ἢ μεταμορφώνει τὴν παθητικὴν ἀρχήν!
Εἷναι ὁ Νόμος, τὸν ὁποῖον ἐδίδαξεν ἡ Μιλησία Φιλόσοφος Ἀσπασία, κόρη τοῦ Σοφοῦ Ἀξιόχου, Διδασκάλου τῶν Φιλοσόφων τῆς Ἰωνίας, εἰς τὸν Σωκράτην, ὁ ὁποῖος
τὸν κατέκτησεν καὶ τὸν ἐφήρμοσεν ἀπολύτως!
Ἐπὶ τοῦ Νόμου αὐτοῦ ὁ Σωκράτης ἐθεμελίωσεν καὶ ἀνέπτυξεν τὴν Μαιευτικὴν καὶ Διαλεκτικὴν Τέχνην του!
Ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Ἕγελος ἢ Χέγκελ (Georg Wilhelm Friedrich Hegel 1770-1831), ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸν γερμανικὸν ἰδεαλισμόν, ἀποκωδικοποιῶντας τὸν Σωκράτην, ἐθεμελίωσε τὴν φιλοσοφίαν του ἐπὶ τοῦ τριποδισμοῦ «Θέσις - Ἀντίθεσις - Σύνθεσις»!
Βάσει αὐτῶν τὸ Ὂν ἢ Πνεῦμα, ἀρχὴ ἐνεργητική,
δρᾷ ἐπὶ τῆς παθητικῆς ἀρχῆς Οὐσία, διεισδύοντας ἐντὸς αὐτῆς δι’ ἀκτινοβολίας.
Ἡ λέξις "οὐσία" προέρχεται ἀπὸ τὸ θηλυκὸ "οὖσα", τῆς
μετοχῆς τοῦ ἐνεργητικοῦ ἐνεστῶτος τοῦ ῥήματος "εἰμί".
[εἰμί
(εἶμαι), εἶ (εἶσαι), ἐστί/ἐστίν (εἶναι), ἐσμέν (εἴμεθα), ἐστέ (εἶσθε), εἰσί/εἰσίν
(εἶναι)]
Τὰ τρία γένη τῆς μετοχῆς ἐνεστῶτος τοῦ ῥ. «εἰμί»:
"ὁ ὦν" (αὐτὸς ὁ ὁποῖος εἶναι),
"ἡ οὖσα" (αὐτὴ ἡ ὁποία εἶναι),
"τὸ ὄν" (αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶναι)
Συνεπῶς "οὐσία" σημαίνει καὶ δεικνύει τὴν θήλειαν ἐκείνην δεκτικὴν ἤτοι "παθητικήν" ἀρχήν, οἰονεί "Μὴ Ὄν" (Μὴ Πνεῦμα),
ἡ ὁποία διὰ τῆς διεισδύσεως τῆς ἀρχῆς "Δύναμις" (Πνεῦμα) ἐν αὐτῇ σκιρτᾷ,
ἐξέρχεται τοῦ ἑαυτῆς ληθάργου καὶ οἰονεί "ἐμψυχοῦται" παρουσιάζουσα
κινητικότητα ἀντιδράσεως αὐτῆς πρὸς τὸν ἑαυτῆς λήθαργον, τὴν οἰονεί "ἀδράνειαν"…!
Αὐτὰ σημαίνουν ὅτι ἐκ τῆς Οὐσίας ἐκφέρεται καὶ ἀναδύεται αὐτὴ αὕτη ἡ ἐνέργεια τῆς διεισδυούσης ἀρχῆς Πνεῦμα (ἀρχὴ Δύναμις), ἡ ὁποία ὀνομάζεται ἀρχὴ Αἰθήρ, οἰονεὶ θεῖος αἰθὴρ πρὸ πάσης αἰωνιότητος.
Τὰ οἰονεὶ
ταῦτα "γεγονότα" γίγνονται εἰς ἄχωρον καὶ ἄχρονον πεδίον πρὸ πάσης αἰωνιώτητος!
Προφανῶς
τῇ Βουλῇ τοῦ ΛΟΓΟΥ, αἰτίου παντὸς Αἰτίου, ὅστις ἐνυπάρχει ὡς "σπερματικὸς
Λόγος" ἐν τῷ ἀρχεγόνῳ Ὄντι, ἐξ’ ὧν διὰ "μυστηριωδῶν κινήσεων" ἐμφανίζεται
μίαν "μορφή" ἐντὸς τοῦ οἰονεὶ θείου αἰθέρος!
Τὸ ἐν τῷ ὄντως Ὄντι ἐνυπάρον Πνεῦμα τῆς
"μορφῆς" ταύτης διατάσσει τὸν οἰονεὶ θεῖον αἰθέρα ὅστις μετουσιοῦται
εἰς θεῖον αἰθέραν ἐν τῇ ἐμφανίσῃ τοῦ Ὑπερόντος Αὐτοῦ, ὃ καλοῦμεν ΔΩΡΑ, θείαν Μητέραν τοῦ Παντός!
Ἡ
στιγμὴ αὐτὴ καθώρισεν τὴν αἰωνιώτητα!
Ἡ κάθοδος τοῦ Ὄντος ἢ Πνεῦμα Δώρα, ἐγένετο ἐπὶ
μίας ἀκτῖνος, ἡ ὁποία οἰονεὶ ἀφετηρίαν εἶχεν τόν "σπερματικὸν Λόγον",
κατάληξιν δὲ τὸ οἰονεὶ σημεῖον ὅπου ὁ τρόπος αὐτῆς μετηλλάχθη εἰς Πάθος ἢ Πνεῦμα,
τὸ ὁποῖον ἐνεφάνισεν τὸ Ὑπερὸν ΔΩΡΟΣ, ἅμα τῇ ἐμφανίσει τῆς ΔΩΡΑΣ !
Δῶρος, ὁ θεῖος Γενέτωρ, ὁ Γεγονώς!
{γεγονώς: μετοχὴ παρακειμένου β΄}
Οὕτως ἐνεφανίσθησαν τὰ πρῶτα Ὄντα - Ὑπερόντα,
τὸ θεῖον ζεῦγος ΔΩΡΑ ΔΩΡΟΣ ἐν τῇ συνθήκῃ Ἰὼν καλουμένην τοῦ ὄντως Ὄντος ἢ Ἐών.
Ὑπατία.
Μέλλει ὅπως δημοσιευθῇ.
Ἡ παροῦσα ἀνάρτησις ἔχει δημοσιευθῆ καὶ ὡς ἕπεται:
https://eonkrinaetos.com/2022/01/19/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae%cf%81%cf%85%ce%be%ce%b9%cf%82-%ce%b4%cf%8e%cf%81%ce%b1%cf%82/
Copyright © Ἱστολογίου ΕΩΝ ΚΡΙΝΑΕΤΟΣ.
Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ
καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ
μόνον
διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν
Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν
τοῦ ἐνεργοῦντος, ὅπως ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,
καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.
