Σάββατο 23 Απριλίου 2022

Ἀνάστασις - Λαμπρή.

 Ἀνάστασις - Λαμπρή.

5η. Νοὸς 108ον Ἐωνικὸν ἔτος, ἡμέρα Μιμήσεως.   
23η. Ἀπριλίου 2022, ἡμέρα Ἑβδόμη.   
Ἐν ἐξελίξει.  

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας,
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι,
ζωὴν χαρισάμενος!

Ἡ διαβεβαίωσις, ὁ χαιρετισμός «Χριστὸς Ἀνέστη» ὡς προσφώνησις, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀντιφώνησις αὐτῆς «Ἀληθῶς ὁ Κύριος» ἢ ἐκτενῶς «Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κὐριος τῶν Δυνάμεων καὶ τῆς Δόξης», χρησιμοποιεῖται ὡς χαιρετισμὸς ἀπὸ τὴν 12η νυκτερινὴν ἡλιακὴν ὥραν /[1]/ τοῦ Μεγάλου «Σαββάτου» (ἐκ τοῦ Σαββαώθ), ὥρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν.
Οἱ βεβαιώσεις αὐτές, ἤτοι ἡ «ἀπόδοσις τῆς Λαμπρῆς», τηροῦνται καὶ λέγονται ἐπὶ τεσσαράκοντα (40) ἡμέρας ἤτοι μέχρι τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Λαμπρὴ 2022, 24 Ἀπριλίου, πάντοτε ἡμέρα τῆς Ῥέας ἤτοι Πρώτη, συμφώνως πρὸς τὴν Ά Οἰκουμενικὴ Σύνοδον ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας τὸ 325μ.Χ.
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως, ἐφέτος 2022, εἶναι τὴν 2α Ἰουνίου , ἡμέρα Πέμπτη.


[1]   Ἡ 12η νυκτερινὴ ἡλιακὴ ὥρα ἀντιστοιχεῖ εἰς τὴν 01.00 π.μ. ἤτοι ἡ 12η νυκτερινὴ ἡλιακὴ ὥρα ἔχει ὑποστεῖ μετατόπισιν, διὰ τῆς προσθήκης μίας (1) ὥρας. Οὕτως ἔχομεν τὴν ὀνομαζομένην «χειμερινὴν ὥρα», ἡ ὁποία ὡς γίνεται ἀντιληπτὸν εἶναι ὥρα ἀστρονομικῶς Ψευδής.


 
  Ὅθεν, μὴ ὡς Ἰουδαῖοι ἑορτάσωμεν..! 
Ἄλλως τε οὕτως ὁρίζει καὶ ἡ Ά Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ ἐν Νικαίᾳ τὸ ἔτος 325 μ.Χ., ἡ ὁποία ἀπαγορεύει ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ἄλλως Λαμπρῆς, νὰ συμπίπτῃ μὲ τὴν ἰουδαϊκὴ ἑορτὴ τοῦ "Πεσάχ" (ἐξελληνισμένα Πάσχα).
  Ἐφέτος, 2022, τὸ Πεσὰχ ἢ Πάσχα ἄρχισε τὴν 15ην Ἀπριλίου, μὲ τὴν δύσιν τοῦ Ἡλίου, καὶ ἔληξε τὴν 23ην Ἀπριλίου, πρὸ τῆς ἡλιακῆς δύσεως.
  Δέον ἐπίσης ὅπως σημειώσωμεν ἐπὶ πλέον πὼς τὸ ἰουδαϊκὸν ἢ ἑβραϊκὸν ἐθιμοτυπικὸν οὐδεμίαν ἀπολύτως σχέσιν ἔχει μετὰ τοῦ "Χριστιανικοῦ" καὶ ἰδιαιτέρως μετ' ἐκείνου τῶν Ὀρθόξων Ἑλλήνων!
Ὡς παράδειγμα ἀναφέρωμεν ἓν ἐκ τῶν πολλῶν, ὅπως τὸ "τσούγκρισμα" τῶν κοκκίνων "λαμπράτικων αὐγῶν", ἔθιμον τὸ ὁποῖον παραπέμπει εἰς τὸ Ὀρφικὸν ᾠὸν τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Λατρείας, ἐνῷ συγχρόνως λέγομεν τὸ βεβαιωτικόν "Χριστὸς Ἀνέστη", πρὸς τὸ ὁποῖον ὁ ἄλλος ἀνταπαντᾶ "Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων καὶ τῆς Δόξης" ἢ συνοπτικῶς: Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος..! 

  Σχετικὰ μὲ τὸ ὅτι "ὁ Χριστὸς ἦταν Ἕλλην" ἰδέ: Ἡ Θυσία τοῦ Χριστοῦ. , ὡς καί: Ἑλλὰς γὰρ μόνη ἀνθρωπογονεῖ…,
  Διὰ τὸ θέμα περὶ Λαμπρῆς καὶ ὄχι "πάσχα"  ἰδέ: "Πάσχα ἢ Λαμπρή;"
  Τέλος ὁλίγα εἰσαγωγικὰ σχετικῶς μὲ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ἰδέ: "Χριστὸς Ἀνέστη."

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.
Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ
καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον
διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν
τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,
καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.