Ἔρως ἢ Ἀγάπη..

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

1^η. Λόγου 103^ου. ἐωνικοῦ ἔτους, Μιμήσεως.

19^η. Αὐγούστου 2017, ἡμέρα Ἑβδόμη.

Ἐκ τῆς Δωρικῆς Διδασκαλίας.

Τὶ λέγει ἡ Ἑλληνικὴ Παράδοσις περὶ Ἀγάπης Ἔρωτος.

«Τὸ Ὂν Ἀρχή, τὸ ὄντως Ὄν, εἶναι Μονὰς ἀπόλυτος καὶ περιέχει ἐν ἑαυτῷ ὅλες τὶς Ἀρετές, ὅλες τὶς Ἰδιότητες καὶ  ὅλες τὶς Δυνατότητες ταυτοχρόνως.

Τὸ Ὂν ἐν ἑαυτῷ εἶναι πατὴρ καὶ μήτηρ τοῦ γίγνεσθαι.

Εἶναι τὸ αἰώνιον ἄρρεν καὶ θῆλυ, "Οὒς" – Οὐσία, τὰ ὁποῖα δίδουν γένεσιν εἰς τὴν αἰώνιον Ἀγάπην, τὴν θειοτάτην αὐτὴν Ψυχήν, τὴν ἐκπορευομένην ἐκ τῆς Θηλείας Ἀρχῆς ἐν τῷ πνευματικῷ κόσμῳ καὶ ἡ ὁποία ἑνωθεῖσα μετὰ τῆς Ἄρρενος Ἀρχῆς, ἐγέννησεν τὴν Ἀγάπην ἢ Ἔρωτα ἤ Ἀγάπην Ἀρχικήν.

Κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐγεννήθη εἰς τὸ Κοσμικὸν πεδίον εἳς ἄλλος Ἔρως, προϊὸν πραγματικοῦ ὑμεναίου τῆς Ζωῆς μετὰ τῆς Ὕλης, ἡ ἀνθρώπινος δηλαδὴ Ἀγάπη, ἥτις εἶναι συνδεδεμένη ταυτοχρόνως μεθ’ ἑκάστου ἡμῶν καὶ μετὰ τῆς Ἀγάπης Ἀρχῆς.»

Ἄλλη διατύπωσις:

Τὶ λέγει ἡ Ἑλληνικὴ Παράδοσις περὶ Ἔρωτος Ἀγάπης.

«Τὸ Ὂν Ἀρχή, εἶναι Μονὰς ἀπόλυτος καὶ περιέχει ἐν ἑαυτῷ ὅλες τὶς Ἀρετές, ὅλες τὶς Ἰδιότητες καὶ  ὅλες τὶς Δυνατότητες ταυτοχρόνως.

Τὸ Ὂν ἐν ἑαυτῷ εἶναι πατὴρ καὶ μήτηρ τοῦ γίγνεσθαι.

Εἶναι τὸ αἰώνιον ἄρρεν καὶ θῆλυ, "Οὒς" – Οὐσία, τὰ ὁποῖα δίδουν γένεσιν εἰς τὸν θεῖον Ἔρωτα, ἀδιάλειπτον καὶ συνεχῆ, τὴν αἰώνιον Ἀγάπην, τὴν θειοτάτην αὐτὴν Ψυχήν, τὴν ἐκπορευομένην ἐκ τῆς Θηλείας Ἀρχῆς ἐν τῷ πνευματικῷ κόσμῳ καὶ ἡ ὁποία ἑνωθεῖσα μετὰ τῆς Ἄρρενος Ἀρχῆς, ἐγέννησεν τὸν Ἔρωτα ἤ Ἀγάπην Ἀρχικήν, τὴν Ἀγάπην.

Κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐγεννήθη εἰς τὸ Κοσμικὸν πεδίον εἳς ἄλλος Ἔρως, προϊὸν πραγματικοῦ ὑμεναίου τῆς Ζωῆς μετὰ τῆς Ὕλης, ἡ ἀνθρώπινος δηλαδὴ Ἀγάπη, ἥτις εἶναι συνδεδεμένη ταυτοχρόνως μεθ’ ἑκάστου ἡμῶν καὶ μετὰ τῆς Ἀγάπης Ἀρχῆς.»

Τὶ δὲ λέγουσιν αἱ παραδόσεις ἡμῶν,

ἡ Ὀρφικὴ καὶ Πυθαγόρειος Παράδοσις;

«Ὁ Ἔων ἢ τὸ Ὂν, ἡ Μονὰς τοῦ Παντός, δρῶν ἐν ἑαυτῷ διὰ τῶν ἰδίων αὐτοῦ ἰδιοτήτων, εὑρίσκετο ἐν ἰσχύει πρὸ πάσης Αἰωνιότητος.

Τὰ πρῶτα κατηγορήματα τοῦ  Ἔωνος ἦσαν δύο :  ὁ Λόγος ἢ Τρόπος καί τὸ Πνεῦμα ἢ Πάθος ἢ Ἔρως.

Τὰ δύο αὐτὰ κατηγορήματα, ἀποτελοῦν μετὰ τοῦ Ὄντος Τριάδαν ἀπόλυτον Συνειδήσεως, Σοφίας καὶ Ἀγάπης.

Ἡ Ἀπόλυτος αὕτη τριὰς προβάλλεται ἀδιαλείπτως ἐν ἀντανακλάσει ἤτοι κατὰ τρόπον ἀντίθετον.»

   Εἰς τὰ ὡς ἀνωτέρω ἔγνωμεν τὰ περὶ Ἔρωτος ἢ Ἀγάπης Ἀρχῆς.

   Τὸ 6^ον.  Ἠθικὸν Θεώρημα τὸ περὶ Ἐναντίων Δυάδων,

μᾶς δίδει τὶς κλεῖδες ἀναγνωρίσεως τῆς ποιότητος τῆς ἀγάπης τὴν ὁποίαν βιώνομεν.

Οὕτω:«Τὸ κύριον χαρακτηριστικόν τῆς Ἀγάπης εἶναι ἐκεῖνο ὅσπερ[1] ἀποκαλύπτει εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸν σκοπὸν τῆς ὑπάρξεώς του ἐπὶ τῆς Γῆς, ἐκεῖνο ὅσπερ γλυκαίνει τὴν ὑλικὴν ζωήν, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐξουδετερώνει τοὺς ἠθικοὺς πόνους, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον δημιουργεῖ τὴν ἐλπίδα καὶ τὸ ὁποῖον ἀπομακρύνει τὸ πένθος ἀπὸ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ πνεῦμα.

  Εἶναι ἡ ἀκτὶς θερμότητος, ἡ ὁποία ἐκπορεύεται ἐκ τῆς Ψυχῆς Ἡμῶν, ἡ ὁποία ζωογονεῖ ὅ,τι τὴν περιβάλλει καὶ ἡ ὁποία ἀναγεννᾶ τὰ εὐγενῆ σπέρματα τοῦ μέλλοντος τῆς ἀνθρωπότητος χωρὶς μέριμνες καὶ ψεγάδια.»

---

[1]   ὅσπερ = τὸ ὁποῖον ἐπακριβῶς.

---

[1]   ὅσπερ = τὸ ὁποῖον ἐπακριβῶς.

   Οὕτως ἔχομεν τὴν δυνατότητα νὰ ἀντιληφθῶμεν ἐὰν πρόκειται διὰ βίωμα – αἴσθημα τῆς ὄντως Ψυχῆς, τῆς ἀπαραμίλου Ἀγάπης, τῆς τε Οὐρανίου, ἢ περὶ κοσμικῆς ἀγάπης καὶ ἔρωτος, τὸν ὁποῖο βιώνει ὁ ψυχισμὸς ἡμῶν ὡς συναίσθημα.

   Ἐπὶ πλέον ἂς ἔχωμεν ὑπ’ ὅψιν ὅτι ὅλα τὰ συνασισθήματα, μηδὲ αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἐξαιρουμένης (τῆς κοσμικῆς), προέρχονται ἐκ τοῦ Καταστροφικοῦ Παράγοντος καὶ συνεπῶς ὑπόκεινται εἰς αὐτόν(!)

Ὁ Χριστὸς λέγει περὶ αὐτῶν: «ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ (ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου), εὑρήσει αὐτήν» (Ματθ.16.25)  [2]

«ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ (τὸν ψυχισμόν του, τὴν παράνοιαν τοῦ ἐγώ του), εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. (τὴν ὄντως Προσωπικότητα τῆς Ὑπάρξεώς του» (Ἰωάν.12.25)  [3]

   Τὶ ἀπαιτεῖται λοιπόν;

Χρειάζεται νὰ ἀκολουθοῦμαι τὶς Θελήσεις τῆς κατὰ Λόγον Ψυχῆς ἡμῶν, οἱ ὁποῖες προφανῶς συνάδουν μετὰ τοῦ Ἐλλόγου τῆς Δελφικῆς Τριάδος, Ὡραῖον - Ἀληθές /Δίκαιον - Ἀγαθόν, καὶ νὰ ἐξασθενοῦμε τὶς παράλογες καὶ φαῦλες ἀπαιτήσεις τοῦ ψυχισμοῦ μας, πρὸς τὶς ὁποῖες μᾶς κινοῦν τὰ συναισθήματά μας!
Ἄλλως συμπεριφερόμεθα ὡς οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι διὰ νὰ μὴ γίνωσιν ἀποσυνάγωγοι, ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. (Ἰωάν.12.)  [4]

---

[1]   ὅσπερ = τὸ ὁποῖον ἐπακριβῶς.

[2]       24 Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. 25 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν. 26 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 27 μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ. (Ματθ.16.)

[3]      24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοί διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ. (Ἰωάν.12.)

[4]    42 ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· 43 ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. (Ἰωάν.12.)   
Ἀλλοῦ δὲ λέγει ὁ Χριστός: «12 εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; 13 καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. 14 καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, 15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 16 Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ. 18 ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 19 αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. 20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 21 ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα.» (Ἰωάν.3.)

                            Ταδε.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.

Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον

διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν

τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,
καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.